De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 6

Babylonië en Assyrië.
(Vervolg).

Hoe zich de geschiedenis van Babylonië in de allervroegste tijden werkelijk heeft toegedragen, weten we niet. Wij bezitten slechts enkele aanwijzingen die ons recht geven om vast te stellen, dat reeds in overouden tijd, misschien 2000 jaren voor Christus de Chaldeërs in Babylonië geheerscht hebben, dat de koninklijke geslachten tot dezen stam behoorden, en dat later een Arabisch koningsgeslacht geregeerd heeft (ongeveer van 1485-1240 voor Christus), tot dat Babylon, zoo als wij later zullen verhalen, door de Assyriërs veroverd werd.

Veel duidelijker spreken de oude overleveringen, even als de beeldhouwwerken en opschriften op de bewaard gebleven gebouwen, van de geschiedenis der zeden bij de Babyloniërs en hunne stamverwanten, de Assyriërs.

Gelijk in geheel het Oosten, zoo heerschten ook in Babylonië en Assyrië de koningen met despotische macht. De gedenkteekenen van Ninivé leveren ons het overtuigend bewijs, dat ze te gelijk de opperpriesters en opperbevelhebbers huns volks waren. Wij aanschouwen hen dààr nu eens den goden offers plengende, dan weder als heerschers op hunne tronen gezeten, door hunne rijksgrooten omringd, een andermaal in den oorlog aan de spits van hun leger strijdende.

Bij het offeren droegen de koningen een priesterlijk kleed. De beeldhouwwerken geven ons hen te zien met eene knots in de hand; om den hals droegen zij kleine afbeeldingen van de zon, de maan en de vijf planeten. De offerende koning wordt ons voorgesteld, zooals hij uit een beker het drankoffer plengt; de priesters omringen hem, zij staan meestal in dienende houding achter den koning; buitendien zijn ook gevleugelde demonen afgebeeld, die beschermend of dienend gedeeltelijk den koning ter zijde staan, gedeeltelijk achter hem geplaatst zijn.

Op de monumenten zien wij de koningen onveranderlijk met ernstig, majestueus gelaat afgebeeld. Zij dragen een sterk ontwikkelden, schoonen baard, gekrulde haren, wijde en lange kleederen met franjen omzet, die door een gordel worden samengehouden. Op het hoofd hebben zij eene hooge, kegelvormige, van boven afgestmopte muts, terwijl zij aan hunne zijde dolk en zwaard dragen. De ééne hand rust meestal op de greep van het zwaard, de andere draagt, als teeken der heerschappij, een langen staf.

Andere afbeeldingen stellen ons de koningen voor, gezeten op hunne tronen en omringd door mannen, die hun koelte toewaaien.

De beelden roepen ons de koningen voor den geest, zooals zij ter jacht getogen en met bijl en boog gewapend, leeuwen en wilde stieren vervolgen, of te paard gezeten hunne lans in den muil van een

[p. 42-43]

leeuw indrijven. In den oorlog streden zij, even als de Egyptische Pharao's, op strijdwagens met pijl en boog; ook de overige bevelhebbers van hoogeren rang volgden - gelijk we reeds met een enkel woord meedeelden, - dit voorbeeld van hun gebieder.

Buitendien speelden deze strijdwagens eene belangrijke rol in het leger der Assyriërs. Zij bezaten geheele afdeelingen van krijgslieden, die alleen op strijdwagens vochten; gewoonlijk waren op zulk een met drie paarden bespannen wagen drie mannen geplaatst: de wagenmenner, een boogschutter en een schilddrager.

*^**

Andere afbeeldingen weer geven ons de koningen te aanschouwen, in het midden van hun kamp op een hoogen troon gezeten, terwijl de soldaten gehuisvest zijn in ruime tenten, waarin zij tusschen steenen een vuur aangelegd hebben. om hunne spijzen te koken. Elders zien wij het leger der Assyriërs eene rivier oversteken; de koning wordt in eene boot overgeroeid: de overige soldaten zwemmen; de paarden worden in het overzwemmen ondersteund door lederen zakken, die met lucht gevuld zijn.

De Assyriërs gaven reeds vroegtijdig blijk van eene groote bedrevenheid in de krijgskunst. Het voetvolk was in verschillende benden verdeeld, namelijk in zware en lichte troepen. De eerstgenoemden,, de zwaar gewapenden, hadden tot hunne verdediging kegelvormige helmen of kappen met hooge kammen, geschubde pantsers en beenstukken, benevens ovale of ronde schilden, terwijl zij tot den aanval eene lans en een kort zwaard bezigden. De lichte troepen bestonden uit slingeraars en boogschutters; veelal werden zij beschermd door schilddragers, die schilden van eens mans hoogte met zich voerden. Talrijke ruiterbenden, die deels met lansen, deels met bogen gewapend waren en dikwijls op ongezadelde paarden reden, droegen in groote mate tot de sterkte van het Assyrische leger bij.

De afbeeldingen van veldslagen schetsen ons de zwaargewapenden, gelijk zij den aanval des vijands afwachtten. Het eerste gelid ligt geknield, het tweede staat in gebukte houding daarachter; beide houden de lansen geveld. In het derde gelid schieten de boogschutters over de voorsten heen. De koning, gezeten op zijn prachtig versierden, door schoone en rijk opgetuigde paarden getrokken strijdwagen, baant zich door hun midden een weg en schiet met zijn boog pijlen op de vijanden.

Ook in de belegeringskunst hadden de Assyriërs het ver gebracht. Zij ondermijnden de muren der belegerde steden en drongen langs onderaardsche gangen naar binnen. Een andermaal wierpen zij aarden wallen op, om de stad in te sluiten of beukten zij de muren met stormrammen, die op raderen rustten en door bijzondere met dierenhuiden bedekte stellages beschermd werden. Bepaalde werktuigen werden tot het slingeren van zware steenen, ladders tot het beklimmen van de muren gebezigd. De opklimmenden beveiligden zich door middel van schutdaken, die zij boven hun hoofd hielden, tegen de geweldige steenklompen en brandende stoffen, waarmee de belegerden den aanval zochten af te weren.

frithjof bij koning ring, naar de schilderij van ferdinand leche.

De afbeeldingen leveren ons ook het bewijs, dat de Assyriërs in den oorlog dikwijls zeer wreed te werk gingen. We zien, hoe de soldaten de hoofden der gesneuvelden aan hunne bevelhebbers brengen, en hoe de gevangenen geboeid voor den koning worden gebracht. Sommige hebben zware ketenen aan handen en voeten; anderen worden voortgeleid aan touwen, die door hunne doorboorde lippen en neus getrokken zijn, terwijl men hen met slagen voortdrijft. De koning viert zijn zegepraal over de verslagenen; een deel hunner laat hij op palen spietsen, een gevangen vorst steekt hij eigenhandig met zijne lans de oogen uit. Op de overwinning volgde de vroolijke terugtocht. De soldaten gaan met muziek voor den wagen des konings uit; sommige van hen dragen als zegeteekenen de hoofden der gesneuvelde vijanden.

(Wordt voortgezet.)