Wijsgeerige gedachten.
Het verjaringsfeest in het huwelijk.
Indien man en vrouw elkander liefhebben, zoo zullen zij op hunnen verjaardag aan hun vroolijk verleden en aan hunne onbekende toekomst denken en elkander omarmen, zoowel uit liefde als uit vrees. Zij zullen elkander de eerste sprakelooze oogenblikken hunner ontluikende liefde in het geheugen terugroepen, en de vrouw zal thans lichter het vorige stille lijden en wenschen liefkoozend bekennen, terwijl zij hem nu met eene ontsluierde liefde koestert, dien zij toen, meer dan zij zeide, lief had; en de echtgenoot zal op dezen dag nog eens dat hooge, verhevene gevoel ontboezemen, waarmede een man voor de eerste maal in zijn leven tot een dierbaar wezen zegt: ‘Gij zijt de mijne - en ik ben de uwe en ik bescherm u tegen de geheele wereld: wij verlaten elkander nooit!’ Heilig, driewerf heilig uur der herinnering, waarin de liefde mogelijk warmer en zachter is, dan in al de vorige!
Maar deze menschen zullen op hunnen verjaardag ook de oogen hemelwaarts verheffen en aan het zwaard des doods denken, dat eenmaal de liefdearmen doorsnijdt; doch hieraan denkende omklemmen zij elkander vaster en inniger, om door ééne wonde tegelijk om te komen. Zij zullen over het onderscheid tusschen de eeuwigheid der hoogste liefde en de nietigheid der aardsche verschrikken; doch weenend zullen zij de betraande oogen ten hemel slaan, het blauwe uitspansel zal hen bemoedigen en vertroosten en zij zullen tot elkander zeggen: ‘Ja, dat eeuwig Wezen, dat ons op dezen kleinen, kouden aardbol bij elkander bracht, kan ons in zijne hoogere wereld niet scheiden; en zoo daarboven in de gewesten der onsterfelijkheid nog liefde bestaat, ach! welke nieuwe liefde zou dan warmer en heiliger kunnen zijn, dan die ons aan het trouwe hart verbindt; dat op aarde voor het onze zoo geduldig en liefdevol en bestendig bleef kloppen.
***
In de jeugd is de hoop een regenboog, en in den ouderdom slechts een nevenregenboog van den eersten.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd