De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4

[Onze gravures. (Vervolg van p. 387.)]

Het ‘fingerhakeln’ in Tirol.

Wie belang stelt in eigenaardige gebruiken en volksvermaken, dient die bij voorkeur te zoeken in afgelegen streken, waar de nieuwere beschaving met haar alles gelijkmakend fatsoeneerstelsel nog niet is doorgedrongen.

Het gebruik, op onze gravure afgebeeld, is eene echte volkseigenaardigheid van het eenvoudige en landelijke Tirol. Het teekent in het bijzonder den Tiroolschen jager, die dagelijks de kracht zijner vingers oefent in het spannen en aftrekken van den haan, en er daarom ook schik in heeft, zich in die krachtsontwikkeling met een kameraad te meten. Geene hartstochtelijke Engelsche boksers, geene schermers, in al de eischen der kunst volleerd, kunnen met meer vuur de weerpartij de zege betwisten dan deze twee stevige Tirolers in hun wedstrijd. En nochtans geldt het hier alleen den kamp, wiens vinger het 't langste uithoudt zich als een ijzeren haak te krommen, die door al de krachtsinspanning van den ander niet uit zijn stand gebogen wordt. Al de toeschouwers verraden eene belangstelling, alsof de eer en het leven der strijders van den uitslag afhing. Van den ouden man af, die met zijn glas bier in de hand den kamp gadeslaat, tot de jonge vrouw, die er haar huiswerk bij vergeet, en den kleinen bengel, die naast haar staat, allen zien met gelijke spanning toe en vormen zoodoende een tafereeltje, dat door den schilder trouw naar de natuur is weergegeven.

Het Salzadal in Stiermarken.

Het Salzadal is een der schoonste dalen van het bergachtige Stiermarken, dat even als Tirol een land is van donkere dennenbosschen, blauwe bergen en schuimende beken, overwelfd door eene zuivere lucht, die het oog verkwikt. Het Salzadal heet in den mond van het volk het Stiermarksche paradijs. Het heerlijke landschap trekt veel reizigers, die zich in de Alpen komen verfrisschen. Het is een recht landelijk oord, waar men nog in werkelijkheid herderinnen met schapen in de dalen ziet, waar de rijtuigen rommelend over houten bruggen rollen en langs bruisende stroomen rijden, en de vreemdeling getrokken wordt door afwisselend natuurschoon.

De aankomst van de visschersschuit.

De zee! Wat heerlijk onderwerp voor een schilder, die het meesterschap der kleuren door grondige studie heeft geleerd. Altijd wisselend van kleur, is de onmeetbare plas eindeloos schoon, en de tafereeltjes van het leven der eenvoudige visschers geven stof genoeg om het strand of de zee te bevolken. Benijdenswaardig maar zeldzaam moeilijk is de kunst, natuur en waarheid in zulke duizendvoudige verscheidenheid weer te geven.

Smith Hald, de schilder van de aankomst der visschersschuit, munt uit in deze kunst; bij hem komt licht en donker tot het volste recht. De personen zijn natuurlijk en met waar talent weergegeven, en geheel het tafereel geeft den lokalen toon volkomen en welgeslaagd terug: de rustige grootschheid van den eindeloozen zeespiegel in zijne oogenblikken van kalmte.