De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 3

Levensregelen
(Slot.)

Brijachtige spijzen worden moeielijk door kinderen en zwakke personen verdragen. Daarom is het gebruik van brood bij het middagmaal nuttig. Het verdeelt de brijachtige massa en maakt daardoor het werk van de maag gemakkelijker. Een glas water een poosje na het maal genomen, werkt hetzelfde uit en bevordert den overgang der voedingsstoffen in het bloed. Nadat men de tanden na het maal heeft gereinigd, doet een glas water dus dubbel goede diensten.

Juist dat smaakt ons, waaraan wij behoefte hebben en wat ons goed bekomt. Wie toch is 's Zomers belust op eene vette gans? Maar 's Winters, als wij tot verwarming van het lichaam behoefte aan grootere hoeveelheden vet hebben, dan smaakt ons dat goed. Datzelfde ondervinden ook de Noordpoolreizigers. In het eeuwig ijs drinken zij met de Eskimos zonder tegenzin levertraan en verorberen zonder afkeer ongelooflijke hoeveelheden robbenvet, een kost, waarvan zij, in het zachter klimaat teruggekeerd, zouden walgen. Zoo gebruikt ook ieder onzer zekere ten eenemale onverteerbare spijzen, die het lichaam evenzoo verlaten, als zij daarin zijn gebracht, maar in dien zin nut doen, dat zij de spijsmassa verdeelen, waardoor de maagsappen beter op haar kunnen inwerken. In kleine hoeveelheid genoten vervullen zij dezelfde rol als het zand in de maag der hoenders.

[p. 388]

uitzeilende visschersvloot, naar hermann grobe.

Vermoedelijk is het bier de oudste zorgverdrijvende drank, die veel vroeger werd gebrouwen, dan ‘Noach uit de arke toog.’ Maar onze stamvaders brouwden en kookten het nog van zuiver gerstenat en honigmede, zonder dat de wetenschap der vervalschingen daarop invloed had. Maar in onzen tijd is het bier een waar duivelsbrouwsel geworden en een mengsel van allerlei vervalschingen. Menigeen troost zich met de gedachte, dat hij ‘echt Beiersch’ drinkt. Hij slurpt in die meening dan een donkerbruinen brij, zoogenaamd gekleurd met jap. Nu is jap het ingedikte sap van zoethoutwortel. Maar wat hier voor jap doorgaat, is een afschuwelijk mengsel van allerlei andere minder aanlokkelijke stoffen. Ziehier het recept van dit brouwsel, een mengsel van 20 kilo aardappel- en ander afvalmeel wordt met water geroerd en in een ketel tot kookhitte gebracht. Aan die brij wordt 57-100 gram mout toegevoegd en daarmede zoo lang gekookt totdat het niet meer dik is, maar van den roerlepel druipt. Daarna wordt ½ kilo roet, met water aangemengd, er in geworpen en op nieuw gekookt tot een gelijkmatigen brij. Vervolgens wordt een emmer ingedikt sap van slechte mangelwortels en een dito keukensiroop er in geroerd en dan op nieuw gekookt. Eindelijk wordt bij een centenaar van dat brouwsel 6 à 7 kilo jap gedaan en het geheel nog-

[p. 389]

‘Op uwe gezondheid!’

[p. 390]

maals gekookt. De massa wordt dan op vlakke schalen uitgegoten, waar ze tot koeken stolt. Uit deze koeken perst men dikke pijpen, die op bepaalde lengten worden afgesneden en van een stempel voorzien. Ziedaar het kleursel van het Duitsch bier Men gebruikt het ook als een ‘elegant’ huismiddel tegen hoest, dat onder den naam van ‘cachou’ of ‘jujubes’ door vele dames als een geliefkoosd kostje wordt gebruikt Het is dus hier weder: men verliest zijne illusie, als men achter de schermen kijkt.

En denken dat in onze groote steden de oude onvervalschte en deugdelijke Vlaamsche bieren door dat vuile uitheemsche brouwsel schier geheel verdrongen worden. Nu ieder zijn smaak, maar wij verkiezen het heldere Garsten en frissche Leuvensch aan hetgeen den ‘echten bierdrinkers’ onder den naam van Beiersch, Munchener, enz. voor veel geld wordt voorgezet.