De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 3

Wetenswaardigheden.

Slakken als voedingsmiddel.

Dank je wel, zal men ons toeroepen, dat is geen kost voor mijn maag.

Daar kunnen ʍe u geen ongelijk in geven, lezer, maar er zijn toch menschen, die van deze lekkernij houden. Bovendien leveren de slakken een voortreffelijk voedsel op, want de scheikundigen beweren, dat de slak ongeveer ⅔ van haar gewicht aan voedende bestanddeelen geeft.

In Frankrijk, hoofdzakelijk in Middel-Frankrijk, Borgondië en in het Zuiden, zijn de slakken zeer gezocht. Doch Parijs versmaadt ze evenmin. Volgens raming worden er in de Fransche hoofdstad jaarlijks voor een millioen franks gebruikt, of in gewicht ongeveer 4,500,000 kilogram, wat gelijkstaat met zes duizend vette ossen, elk ter zwaarte van 750 kilo.

Gewoonlijk is men er hier te lande nogal gauw bij, om het land chez nous na te volgen, toch gelooven wij, dat slakken vooreerst wel niet als lekkernijen op de Vlaamsche tafels zullen gevonden worden.

Wanneer is de mensch het krachtigste.

Wie meent dat dit den geheelen dag door hetzelfde is, vergist zich deerlijk, zooals uit het volgende blijkt.

Dr. M. Buch deelde onlangs in het Leipz. Tagbl. mede, dat proeven met den dynamometer van Mathieux bewezen, dat men in tegenspraak met vroegere beweringen niet dadelijk na het ontwaken het sterkst is, veeleer het tegendeel. De spierkracht neemt toe na het ontbijt en bereikt hare grootste ontwikkeling na het middageten, vermindert daarna, stijgt weer, maar minder, na het avondeten, om tot den volgenden morgen voortdurend af te nemen.

Zweeten daarentegen vermindert de spierkracht. Matige arbeid en goede voeding geven tegen den avond grootere vermeerdering van kracht dan geringe arbeid.

Het verband tusschen het groeien en het toenemen in gewicht van het menschelijk lichaam.

Zonderling, elken dag dien wij beleven, blijven wij, zoolang wij althans onzen vollen wasdom niet bereikt hebben, groeien, zonder dat wij er om zoo te zeggen iets van merken of dat het ons last veroorzaakt. Ook het toenemen in gewicht van ons lichaam geschiedt eveneens ongemerkt. Em mogelijk heeft men nooit gedacht aan het verband dat tusschen het groeien en toenemen in gewicht van den mensch bestaat en wat toch wel onze aandacht verdient. Aan de onvermoeide, nauwkeurige waarnemingen van Dr. Hansen, directeur van het instituut voor doofstommen te Kopenhagen, ontleenen wij de volgende belangwekkende bijzonderheden:

Gedurende drie achtereenvolgende jaren woog hij de 130 kinderen uit zijne inrichting, driemaal daags en mat ze iederen dag éénmaal. De uitkomst van zijne onderzoekingen was, dat de mensch niet regelmatig, maar met tusschenpoozen grooter wordt en dat in de tijdperken van rust zijn gewicht toeneemt.

Het maximum van toeneming in gewicht lag bij de meeste kinderen in den herfst en in den winter; bij 't begin van den zomer begonnen ze te groeien en bleef hun gewicht op dezelfde hoogte.

Hansen vergelijkt deze uitkomsten met zijne waarnemingen van planten, bij welke ook bleek, dat zij in den tijd, waarop zij bladeren en bloesems krijgen, niet in dikte toenemen. Behalve deze jaarlijksche bewegingen heeft Hansen ook nog kleinere afwijkingen waargenomen, o.a. die, dat het lichaam bij eene verhooging der atmosferische temperatuur over 't algemeen aan gewicht toeneemt.