De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 3

Wetenswaardigheden.

Vervalsching van leder.

Het is maar goed dat men tegenwoordig een tijdschrift tegen de vervalsching van levensmiddelen uitgeeft, want, wij hebben het immers reeds dikwijls gezien, die vervalschingen nemen in de laatste jaren op eene schrikbarende wijze toe. Doch niet slechts worden de levensmiddelen vervalscht; neen, die vijand der menschheid is in alle takken der nijverheid doorgedrongen en zelfs de zolen onder onze voeten zijn lijdende aan de kwaal des tijds. Hoe menige echt Vlaamsche jongen wordt niet door zijne moeder beknord, omdat hij zoo gauw door zijne zolen is, en toch het is onverdiend; de vroolijke jongen kan er niets aan doen dat de looiers het leder vervalschen en dat dientengevolge de zolen niet zoo sterk meer zijn als vroeger. Men maakt tegenwoordig het leder zwaar door middel van stijfselsuiker, gelijk uit onderzoeking gebleken is. Dr. Kayser van Neurenberg vond in zoolleder 7.2 pCt druivensuiker. Het leder is 8 à 10 maal duurder dan genoemde suiker en de knoeiers kunnen dus munt slaan uit hunne bedriegelijke knoeierijen. Maar is het dan wel te verwonderen dat onze jongens zoo gauw door de zolen zijn en zooveel schoenen noodig hebben?

Brandnetels als veevoeder.

De landman zit dikwijls met de handen in het haar, niet wetende, wat hij zijn vee zal te eten geven. Reeds vroeger is er op gewezen, dat er in dat geval een eenvoudig middeltje bestaat, om zich op eene gemakkelijke wijze veevoeder te verschaffen.

Dat middel bestaat in eene brandnetelcultuur, welke in Duitschland sinds de laatste jaren voortdurend toeneemt. Brandnetels moeten een zeer geschikt voedsel voor het vee leveren; hij, die ze verbouwt, kan driemaal per jaar oogsten en van elken bunder 2800 Kg. stengels en 1150 Kg. bladeren bekomen. Men kan de brandnetels ook evenals gras drogen en dan wordt de voederwaarde met die van roode klaver gelijk gesteld. In Denemarken worden brandnetels en haver als een voordeelig paardenvoeder gebruikt. Het is, dunkt ons, de moeite wel waard om de proef eens op de som te nemen.