De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 3

[p. 129]

[Nummer 17]

Onze gravures.

De kerk van het H. Hart te Parijs.

de kerk van het h. hart, in opbouw op den montmartre te parijs.

De bouw van dit grootsche heiligdom, dat thans allengs op den heuvel Montmartre te Parijs begint te verrijzen, werd zooals men weet ondernomen door den nu afgestorven kardinaal Guibert, als eene eerherstelling voor den smaad het H. Hart aangedaan door de broedermoorden der Commune.

Tevergeefs trachten de dweepzieke vijanden der Kerk dat schoone werk te bemoeilijken; tevergeefs eischten zij nog kort geleden dat de arbeid aan het kerkgebouw gestaakt zou worden, op grond dat het door zijne zwaarte het afschuiven van den heuvel ten gevolge zou hebben. Die bewering bleek een hatelijk verzinsel, door de feiten gelogenstraft, en ongestoord wordt dan ook de bou[w] voortgezet, dank aan de milde giften, die uit geheel Frankrijk blijven toevloeien en het welsprekendst bewijs leveren, dat de meerderheid van het Fransche volk toch den godsdienst met hart en ziel blijft toegedaan.

Die giften bedragen op het oogenblik omstreeks 17 millioen franks, en daar er sedert het ondernemen der stichting nog niet de minste verflauwing in de mildheid der katholieken valt waar te nemen, mag men vertrouwen dat, zoo geene andere hinderpalen het werk komen stuiten, dit heiligdom voltooid zal worden gelijk de kathedralen der middeleeuwen, dat wil zeggen alleen door den edelmoedigen aandrift van het godsdienstig geloof.

Wij bieden onzen lezers in dit nummer eene afbeelding aan, waaruit men kan opmaken hoever het werk reeds gevorderd is, terwijl een paar andere gravures een denkbeeld geven van het gebouw, wanneer dit geheel voltooid zal zijn. Zooals men ziet zal deze tempel, op het hoogste punt van Parijs gesticht, niet alleen een nieuw zegeteeken zijn voor het aloud geloof van Frankrijk, maar ook een sieraad te meer voor de wereldstad aan de Seine.

[p. 130]

‘Gij kunt niet te gelijk God en de wereld dienen.’

Onze gravure brengt ons eene episode onder de oogen uit dat bewogen tijdperk der geschiedenis van Florencië, waarvan wij in N^o 15 der Belgische Illustratie gewaagden, - uit de laatste jaren der XV^e eeuw namelijk, toen de befaamde Dominicaner boetprediker, Girolamo Savonarola, de stad der Medici in rep en roer bracht door zijne hevige, maar welsprekende predikingen tegen de verdorvenheid harer inwoners. Weinig tijds nadat Savonarola aan den stervenden Lorenzo de absolutie geweigerd had, omdat deze de Florentijnen niet in hunne vroegere vrijdommen wilde herstellen, was men in de stad getuige van de zonderlingste tooneelen. Terwijl Florencië eene korte reeks van jaren als republiek bestierd werd, waren de ‘Piagnoni’ of Schreiers, gelijk de volgelingen van den beroemden Dominicaan genoemd werden, zeer talrijk. Daar de republiek van Florencië een model van christene eenvoud moest zijn, spoorden Savonarola en zijne medepredikers allen aan hunne zondige dwaasheden en ijdelen opschik te verzaken. Begeesterd door Savonarola's wegsleepende welsprekendheid stroomden de mannen met hunne geliefde boeken en zeldzame oudheden, en de vrouwen met hare kostbare sieraden naar de openbare markt om ze aan zijne voeten neder te leggen, - de edelgesteenten en kostbaarheden om ten bate van de Kerk en de armen te worden verkocht, de oudheden om in een auto-da-fé vernietigd te worden. De dweepzucht der predikers deelde zich mede aan de discipelen en inzonderheid aan de vrouwen, die zich beijverden hare vriendinnen en bekenden over te halen haren kostbaren opschik en schitterende juweelen af te leggen en hare weelderige levenswijze te verwisselen voor de eenvoudige kleeding en de sobere gewoonten der bekeerlingen van Savonarola. Zulk een oogenblik is door den schilder F.W.W. Topham tot onderwerp zijner schilderij gekozen en men zal het met ons eens zijn als wij zeggen dat de kunstenaar uitmuntend geslaagd is.