De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 3

[p. 111]

Wetenswaardigheden.

Glazen vloeren.

Bij het lezen van dit opschrift denkt menigeen ongetwijfeld aan de kristallen paleizen in de sprookjes, welke zijne kinderjaren vervroolijkten, of aan de glazen muiltjes, waaraan Asschepoester haar schitterend huwelijk te danken had; doch het is volstrekt geen sprookje, dat wij thans gaan vertellen, want het gebruik van glazen vloeren komt feitelijk meer en meer in zwang. Dit mag ons geenszins verwonderen; glas toch verdient in menig opzicht de voorkeur boven hout.

Vooreerst is het niet aan verrotting blootgesteld en al denken de meeste zonen en dochters onzer eeuw niet meer aan het nageslacht, er worden toch ook nog vele degelijke lieden gevonden, die op de eerste plaats vorderen dat iets duurzaam zij. Ook moet glas met het oog op de gezondheid der bewoners veel verkieslijker wezen, althans het wordt door deskundigen beweerd. Voeg daar nu nog bij dat glas brandvrij is en dat de beneden gelegen kelderverdiepingen eene matige hoeveelheid licht van boven ontvangen en men zal moeten toegeven, dat glazen vloeren het toch in menig opzicht van onze houten vloeren winnen. Wel is glas duurder dan hout, maar wanneer men de voordeelen, aan het gebruik verbonden, en vooral de duurzaamheid in aanmerking neemt, dan zullen de vloeren van glas ook in dit opzicht voordeeliger blijken.

Is klimop ook nadeelig voor onze woningen?

Die vraag wordt in den regel beves;igend beantwoord, schoon natuur en ondervinding beiden het tegendeel aantoonen. Dit sierlijk plantje, hoe nietig ook in zijn oorsprong, wekt nochtans onze bewondering door de grillige bochten en lijnen, die het in zulke bevallige wanorde op woningen, prieeltjes en boomen werkt.

‘Ja, maar het ding maakt onze muren zoo vochtig,’ beweert men.

Ten onrechte, zooals men het best kan waarnemen na een sterken regen; onderzoekt men alsdan een met klimop overdekten muur, men zal zien, dat deze droog, zelfs stoffig is. Dit komt omdat de bladeren den regen van den muur hebben gehouden en de ranken der planten, die in den muur dringen, daar het vocht uitzuigen, dat zij noodig hebben om te leven,

Het verwijt dat klimop, tegen muren geplaatst, deze vochtig maakt, mist dus allen grond.

Het dwaze van het dikke aardappelschillen.

De aardappel, welke geringe voedingsstoffen hij ook bezit, maakt toch in de meeste gezinnen de hoofdschotel van het middagmaal uit. Opmerkelijk is het, dat bij het schillen daarvan menige huismoeder en dienstbode te werk gaan, alsof alleen het middelgedeelte waarde had, terwijl juist het omgekeerde waarheid is. De wetenschap heeft namelijk aangetoond, dat het weinige eiwit, hetwelk in den aardappel vootkomt, hoofdzakelijk nabij de schil ligt.

Ter overtuiging kan een ieder de volgende proef nemen:

Snijdt een aardappel door en bevochtigt de snijvlakte met jodium, dan wordt bijna de geheele vlakte blauw gekleurd. Alleen het buitenste laagje, tegen de schil aangelegen, en een kringetje in het midden worden niet blauw, doch geel. De ondervinding leert, dat zetmeel na bevochtiging met jodium blauw wordt, terwijl de eiwitstoffen er geel door gekleurd worden.

Men handelt dus glad verkeerd, door bij het aardappelschillen de schil dik te snijden, want daardoor worden juist de beste voedingsstoffen weggenomen.