De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

[p. 321]

[Nummer 41]

Aan den nachtegaal.

De dagtoorts dooft haar glansen;

Reeds daalt de stille nacht;

De maan, in zuivre pracht,

Rijst langzaam aan de transen.

O Nachtegaal, als water vliet
Door 't luistrend woud dijn drupplend lied!

Gezeten onder 't loover,

Op 't gras van 't groene dal,

Bewondren wij 't getoover

Van dijnen tonenval.

Hoe stil! Geen blaadje ruischt er....

Reeds sluimert de Echo zelf;

En 's hemels diep gewelf

Prijkt met zijn sterrenluister.

O Nachtegaal, als water vliet
Door 't luistrend woud dijn drupplend lied;

En 't juublen dijner zangen

Heeft in dit nachtlijk uur

Slechts ons om 't op te vangen,

O Zanger der natuur.

Fr. S. Daems.