De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

Anecdoten uit de dierenwereld.

Ziet men bijwijlen dieren die uit verdriet om den dood hunner meesters sterven, het tegenovergestelde ziet men weinig. Een dergelijk feit volgt hier. Een grijsaard, de Hr. P., wonende rue Saint Honoré, de schrijver van eenige verdienstelijke werken, die een welgesteld man was geweest, was door eene reeks van allerlei ongelukken armoedig en verlaten geworden. Zijn eenige vriend op de vijfde verdieping was eene spreeuw, die zijn eten met hem deelde, zeer tam was en de menschelijke stem bedriegelijk nabootste. Toen dat verstandige dier voor eenige dagen stierf, maakte eene diepe droefgeestigheid zich van den grijsaard meester, en verklaarde hij die beproeving niet te zullen overleven. En inderdaad, een paar dagen daarna had hij zich in zijne kamer opgehangen.

*_**

Niet zelden heeft men vreemdsoortige voorvallen van gehechtheid gezien tusschen huisdieren en hunne meesters. Men heeft die vriendschap waargenomen bij den mensch en den visch, die door middel van zijne sterk ontwikkelde reukzenuwen de personen, bij wie hij leeft, kan herkennen.

Een der merkwaardigste voorbeelden is dat van Hortensius en eene lamprei. Bij den dood dezer laatste verviel de groote Romeinsche redenaar in zulk eene droefgeestigheid, dat het denkbeeld van zelfmoord bij hem opkwam. Een zijner vrienden maakte hem daarover verwijten.

‘Gij kunt mij niet begrijpen,’ zeide Hortensius, ‘gij, die zeven vrouwen hebt gehad, en bij den dood van geene van allen een traan hebt gelaten.’

*_**

Een Italiaansch reiziger, die het bergachtig gedeelte van Peru doorreisd had, verhaalt den volgenden trek der liefde, die de condor voor zijne jongen koestert.

Een arme Indiaan wilde zich meester maken van een nest jonge condors, die op den top van eene zeer hooge rots lag: op zekeren morgen dat de oude van het nest was, ondernam hij den gevaarlijken tocht. Zijne makkers, die hem in het dal afwachtten, zagen hem met moeite den top beklimmen, door eene kloof dringen en vervolgens met de jonge condors in eenen zak den terugtocht weder aanvaarden.

Eensklaps vertoont zich een nauw merkbaar stipje aan het azuur des hemels en bijna op hetzelfde oogenblik stort een verbazend groote condor zich met bliksemsnelheid op het hoofd van den armen Indiaan; door den schok en de smart overweldigd stort de ongelukkige van eene ontzettende hoogte in den afgrond.

Toen zijne verschrikte makkers toeschoten, vonden zij slechts een bloedend lijk met ledige oogholten en een door bek en nagels verscheurd gelaat; de wreede vogel vloog intusschen heen met den zak, waarin zijne jongen waren, in zijne klauwen.