De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

[p. 289]

[Nummer 37]

In de goede week.

aan den voet des kruises, naar f. de rohden.

De Lijdensweek is weer daar, - de week, die aanvang neemt met den zegetocht van Palmzondag en eindigt met de heerlijke doodsoverwinning van Paschen. Maar tusschen die beide jubeldagen ontrolt zich het goddelijke drama van het Verlossingswerk in zijne donkere somberheid, aangrijpender, verhevener en vruchtbaarder voor de menschheid dan de vervoerendste en stralendste verheerlijking. De Kersmis heeft zijn Gloria, het Paaschfeest zijn Alleluia, maar de Goede Vrijdag heeft zijn Miserere. De dolende, die niet geroerd wordt bij de Kribbe, de heiligste en teederste herinnering aan de dagen van onschuld zijner kindsheid; de dwalende, die uit zijne verdorvenheid niet opgeheven wordt door de Verrijzenis, die plechtige waarschuwing voor zijne hoogere bestemming; - die zondaar, als hij nog eenig geloof bezit, wordt eens getroffen door het beeld van den God-mensch aan het kruishout. Als een goddelijke magneet rijst het boven de menschheid, door het Kruis uit de diepste zedeloosheid en barbaarschheid opgewekt, om met zijne heilige aantrekkingskracht volken en menschen voor het zinken in den immer verleidenden afgrond der dierlijkheid te behoeden. Niet alleen het zinnebeeld van den heiligsten der godsdiensten, maar de lichtbaak der beschaafde maatschappij en het heil van elk harer leden dient in het Kruis begroet te worden.

Dit denkbeeld schijnt de stift van Tofani bestierd te hebben, toen hij zijn Christus aan het Kruis teekende. De Heiland rijst daar over dat grenzenlooze landschap inderdaad vol majesteit op als de zegenbrengende Beheerscher der gansche aarde.

F. de Rohden leidt ons in zijn tafereel aan den voet van het kruis en laat ons daar de gedenkwaardige groep aanschouwen, die alleen den goddelijken Martelaar tot het einde toe getrouw gebleven was.

Zinrijk vertegenwoordigt dit heilige drietal den arbeid, de smart en het berouw aan den voet des kruises, zooals zij zich door alle eeuwen heen daar bevinden zullen. Als Joannes putten alle weldenkenden hunne kracht uit het sterkende kruis in het volbrengen hunner zending hier beneden. Als Jezus' Moeder in haar onnoembaar wee, zal elke smart steeds onweerstaanbaar door het kruis aangetrokken worden, evenals Maria-Magdalena daar het toonbeeld blijven zal voor elken schuldige, die door zijn leedwezen van den Goeden Meester genade wil verwerven.

[p. 290]

Diep roerend heeft de talentvolle kunstschilder F. de Rohden dit laatste tafereel voorgesteld uit het goddelijk drama, waarvan de beroemde Fransche meester Paul de la Roche door zijn Christus in den hof van Olijven het voorspel zoo ideaal schoon afmaalde. De verhevene woorden: ‘Vader, als het mogelijk is, laat dan dezen kelk van Mij gaan; doch niet Mijn, maar Uw Wil geschiede,’ schijnen den beschouwer als tegen te vloeien van de lippen dier hemelsche figuur, die daar in doodsangst bij het naderen van het verschrikkelijk lijden neergeknield ligt.

Eene verzachtende tegenstelling met deze zieltreffende tooneelen uit de Lijdensweek biedt ons de reproductie van het prachtig, wit marmeren Mariabeeld, door den talentrijken Hollandschen beeldhouwer F. Stracké, voor de kathedraal van Haarlem vervaardigd en dat door de kenners als een meesterstuk onzer moderne godsdienstige kunst geroemd wordt.