De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

Wetenswaardigheden.

Het wasschen van groenten.

Wie van versche groenten houdt, late ze nooit wasschen wanneer ze uit den grond worden genomen, maar eerst dan, wanneer men ze voor de keuken of het eten bereidt. Aardappelen, knollen, wortels, selderij en vele andere moeskruiden, verliezen spoedig bij het wasschen hun eigenaardigen fijnen smaak. Brengt men 's Zomers bloemkool en andere koolsoorten in aanraking met water, dan bederven deze groenten spoedig en verliezen hunne frischheid en lekkeren smaak. Nog erger is het bij salade. Wanneer men deze volstrekt wasschen wil, zoo moet dit onmiddellijk voor de toebereiding geschieden en al het water dan verwijderd worden door afgieten en doorslaan in een netje, in een doorslag of vergiettest, en daarna moet men de salade dadelijk klaarmaken. Hoe verscher uit den grond des te fijner en frisscher smaakt de salade, vooral kropsalade, andijvie en koolsalade. Niets bederft den lekkeren smaak der groenten meer en maakt een goede salade spoediger smakeloos en oneetbaar, dan wanneer er te veel water aan blijft hangen. Is de latuw heel zuiver, dan is het veel beter die ongewasschen te bereiden; maar wil men ze nu bepaald wasschen, dan moet dit vlug geschieden en de bladeren moet men daarna zorsvuldig met een schoonen doek afdrogen; nooit echter late men salade en versche groenten langer dan een paar minuten in het water.

De kikvorschen.

De kikvorschen, zoowel de bruine als de groene, maken ijverig jacht op honigbiën. Men weet dat de kikvorschen zich gaarne in klavervelden ophouden. Zij worden daar heen gelokt door het groot aantal biën, die zulke velden, vooral wanneer daar veel van de zoo honingrijke witte klaver groeit, bezoekt. Vele dezer nijvere diertjes keeren echter nimmer naar hunne korf terug, want terwijl zij aan het verzamelen van honing zijn, worden zij door kikvorschen verslonden. Met begeerige, wijdgeopende oogen staart en loert de roover, evenals een kleine tijger, naar de door hem uitgekozen prooi, eindelijk wanneer de bie met het voorste deel van haar lichaam in eene bloem dringt, bemachtigt hij haar met zekeren sprong, niet lettende op de steken welke hem door de gevangene worden toegebracht. Men heeft in de maag van eenen gedooden kikvorsch niet minder dan 11 biën gevonden, dus nog al veel voor zulk een klein dier.