Wetenswaardigheden.
Het echtelijk leven der vogels.
Het echtelijk leven der vogels heeft eene merkwaardige overeenkomst met dat van de menschen. Op weinige uitzondering na is het ook bij hen eene verbintenis voor het leven, zooals men dit bij de raven, de eksters, de duiven en de musschen kan opmerken. Tot de geheel onafscheidelijke vogels behooren de anders zoo wilde steenvalken. Zeer vele vogels vereenigen zich in het najaar bij troepen, maar dan ook blijven de paren trouw bij elkaar. Bij andere trekvogels scharen zich de mannetjes en wijfjes afzonderlijk, en zoo zijn zij op reis gescheiden, maar in het voorjaar komen dezelfde paren toch altijd weer bij elkander.
De huwelijken der vogels worden meestal in de eerste lente na het jaar waarin zij geboren zijn, gesloten, en daarbij doen zij eene bepaalde keus, ieder naar zijn eigen smaak. Soms beslist het toeval, tusschen medeminnaars het recht van den sterkste. Zelfs als er meer wijfjes dan mannetjes zijn (hetgeen zelden het geval is, want bij de vogels hebben de mannetjes doorgaans de meerderheid) vallen er dikwijls hevige gevechten uit jaloezie voor. In het huwelijk zelf heeft geene oneenigheid plaats. Het wijfje schikt zich naar het mannetje. De keus van het nest, bij voorbeeld, wordt altijd aan het mannetje overgelaten, en bij musschen en duiven heeft men opgemerkt dat het mannetje soms eene geheel ongeschikte plaats had gekozen en het wijfje dadelijk het benoodigde aanbracht, hoewel dit bijna niet te doen was.
Alleen bij de steenvalken komen wel eens oneenigheden voor die echter niet tot dadelijkheden overslaan. De deugd van huwelijkstrouw moet men in 't algemeen allen vogels, die maar met een wijfje leven, toekennen, evenwel is er tusschen beide geslachten onderscheid te maken.
Een nauwkeurige opmerker van de gewoonte der vogels, heeft bij het wijfje nooit een geval van ontrouw bespeurd maar bij de mannetjes wel eens, doch slechts bij uitzondering. Als men in aanmerking neemt dat het wijfje van natuur voorzichtiger en schuwer is, zal men dit onderscheid kunnen verklaren.
Echtscheidingen komen bij de vogels even goed voor als bij de menschen, wel is waar nu en dan en soms scheidt het wijfje zich ook vrijwillig van het mannetje. Bij de duiven hebben zulke vrijwillige echtscheidingen alleen dan plaats als zij van den beginne af niet uit neiging en vrijwillig, maar gedwongen met elkaar gepaard zijn geweest. In vele gevallen was het dus van den beginne af een ongelukkig huwelijk, en de ontbinding daarvan heeft ook dikwijls juist plaats omdat een van het paar het gaaike, waarvan hij of zij door den luim van zijn eigenaar gewelddadig gescheiden was, weder opzoekt. Bij de wilde vogels zijn zulke echtscheidingen nog zeldzamer, omdat er bij hunne verbintenis volstrekt geen dwang is.