De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

Kerslied.

Gezegend stille nacht, wanneer geen somber wolken
Verduist'ren 't sterrenlicht der hooge hemelkolken!
Wanneer het windje kwijnt, geen nachtuil blaast in 't woud,
Alsof geheime schrik natuur bevangen houdt.

Daar daalt van uit de Hemelzalen

Een schaar van Eng'len nêer;

Zij zingen zoet als nachtegalen:

Aan God zij lof en eer,

Vrede zij aan al de zielen,

Die ootmoedig voor Hem knielen

Luisterend naar zijn woord en leer.

En dan luidt,

Met zoet geluid,

Van den grijzen toren

't Klokje dat met plecht verkondt,

Over gansch het wereldrond,

Christus is geboren!

Het schepsel lag gedoemd, het menschdom moest verloren
Eén enkel wezen slechts, één maagd bleef uitverkoren,
't Was Zij die op deze aard, in dezen stillen nacht,
Vertroosting in het leed, hoop op verlossing bracht.

Treedt dan, schepsels, treedt te gader,

Tot het lieve wichtje nader,

Dat gebaard ligt in een stal.

Voegt uw stem bij de Englenkooren

Hij zal uwe bêe aanhooren

Hij de Meester van 't Heelal.

Constant Wolfs.