De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

[p. 41]

[Nummer 6]

Het kruis op de rots.

gebed op het meer.

Boven op den steilen rotswand
Is een houten kruis geplant
Aans wiens ruwen voet het trouwe eiloof bloeit.
Geen schipper heeft er ooit voorbij geroeid
Zonder zich een traan van zijne wang te vagen
En eene beê den Schepper op te dragen.

Dit kruis herinnert hem, dat daar,
Het is niet lang geleden, een jeugdig paar
Nauwelijks in den echt verbonden
Door de golven werd verslonden.
Het feest was ten einde, zoel en zacht
Het weder; o, te midden van den nacht,
Terwijl het maanlicht aan den hemel
Omringd van fonkelend stargewemel

De blijde harten tegenlacht,

Moet het goed zijn in zoet gewiegel
Te dansen op den gladden waterspiegel.
Kom, liefste, kom! Scheep in! scheep in!
Zoo varen wij altoos in vreugde en min,

Om samen heil en leed te dragen!

Het schuitje met het vlag ten top

Zeilt lustig voort, danst luchtig op....

En niemand ziet het onweêr dagen.

................

De wind steekt op, de donder brult,

Bliksems klieven het wolkgevaarte

En spreiden rond zich doodsche klaarte,

Die beider hart met angst vervult.

Het zwakke scheepje stijgt en daalt

IJzingwekkend op en neder,

Ligt stil, herneemt dan weder

Zijn woeste vaart; gansch onthutst, verdwaald,

Omsloten in elkanders armen

Smeeken beiden om erbarmen.

't Orkaan loeit voort, een dof gerucht

Vermengt zich eensklaps met de nare zucht

Die opstijgt uit der golven schoot!

Verbrijzeld, verpletterd werd de boot

En 't jonge paar, helaas! is dood.

Constant Wolfs.