De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 1

[p. 412]

Onze gravures.

Een onherstelbaar ongeluk.

Bij de meeste lezers zal het zicht onzer eerste gravure een glimlach op de lippen roepen, want in het menschlievendste hart huist toch altoos een klein boosaardig duiveltje, dat ons bij zekere lichte tegenspoeden van den evenmensch slechts de belachelijke zijde bemerken doet. Alleen onze huismoeders, die bij ondervinding weten, hoe onaangenaam het is eenige teleurstelling te ondervinden in de uitoefening der kookkunst, zullen medelijden gevoelen met ons moederken en ten vollè dezer gewaarwordingen begrijpen bij eene ramp, die letterlijk den bodem inslaat aan de zoete verwachting hare huisgenooten eens ter dege op eene lekkere schotel te onthalen.

Uit de dagen van het schrikbewind.

P. Swedowsky stelt ons in zijn tafereel een roerend en dramatisch tooneel voor oogen uit het rampvolle tijdvak, dat Frankrijk eeuwig ten schande strekken zal. Eene vrouw, blijkbaar tot de hoogere samenleving behoorende, smeekt met haar kind voor den ingang eener sombere gevangenis aan de republikeinsche wachters de vrijheid af van haren echtgenoot. Noch hare wanhopige bede, noch hare tranen, noch zelfs het gezicht van het onschuldige schreiende wichtje, vermogen echter het gemoed der soldaten te vermurwen. Een spotlach krult slechts de lippen van den onmensch bij den ingang, die het dagblad van den bloeddorstigen Marat neergelegd heeft, om zich als met tijgerwellust te kunnen vermeien in de zielesmart der ongelukkige moeder; terwijl zijn makker, met het bronzen gelaat rustend op de handen, de schoone vrouw aanziet met eene woeste uitdrukking, die wij niet wagen zullen te vertolken. Rampzalige smeekelinge! in de heftigheid van haren jammer bemerkt zij niet eens hoe nutteloos het is zich te vernederen voor wanschapenen, wier laagheid zij niet bereiken kan, en hoe duidelijk het spreekt uit dezer blikken, dat de deur des kerkers slechts voor haren echtgenoot zal geopend worden voor den tocht naar het schavot.

Samenkomst van Lodewijk XIII met Anna van Oostenrijk in het oude slot te Bayonne.

Toen Hendrik IV vermoord werd, was zijn oudste zoontje Lodewijk slechts negen jaar oud en Frankrijk kwam onder het regentschap van Maria de Medicis, moeder van den kroonprins. Koning Hendrik was, trots zijnen overgang tot het katholicisme, steeds met de hervormde vorsten van Duitschland verbonden geweest en had de zeven provinciën der Nederlanden en prins Maurits van Oranje in hun verzet tegen Spanje ondersteund. Zijne weduwe volgde eene tegenovergestelde staatkunde en huwde haren zoon Lodewijk aan de Spaansche prinses Anna van Oostenrijk uit. Onze gravure verbeeldt de eerste bijeenkomst der vorstelijke verloofden te Bayonne, werwaarts het Fransche hof de jeugdige infante te gemoet gereisd was. Deze echtverbintenis, met zooveel hoopvolle verwachting en luister gevierd, was zooals de meeste staatkundige huwelijken niet bijzonder gelukkig. Lodewijk XIII beminde zijne gemalin niet en de trotsche dochter van koning Filips kon weinig hoogachting koesteren voor den zwaarmoedigen, zwakken vorst, die zijne geheele macht in de handen zijns ministers Richelieu had moeten stellen om zich tegen de kuiperijen zijner moeder, van zijnen broeder Gaston en der Hugenoten te kunnen verzetten. Bij het afsterven van haren echtgenoot trad Anna van Oostenrijk als regentes op van haren minderjarigen zoon Lodewijk XIV. Na Frankrijk met behulp van kardinaal Mazarin bestuurd te hebben en haar zoon tot den afgod van het Fransche volk te hebben zien wassen, stierf de beminde koningin ten jare 1666 met de gevoelens der diepste godsvrucht.