De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 1

De H. Stanislaus van Kostka.

Het Sint-Andreaskerkje,

In Rome's grijze stad,

Noemt men een pronkjuweeltje

Om zijne kunst en schat.

Men ziet er twee altaren:

Een van het godlijk Hart;

Het ander van Maria,

De Troosteres in smart.

Een beeld in levensgrootte,

Versierd met kunst en pracht,

Prijkt tusschen deze altaren,

Met giften rijk bevracht.

Het is Sint Stanislaës.

Van jongs af Godes vriend,

Die Jezus en zijn Moeder

Zoo trouw steeds heeft gediend.

Een schilderstuk daarboven

Strooit bloemen op het pad,

Waarlangs eens Stanislaüs

Den hemel binnentrad.

Reeds was zijn kinderhartje

Vol teederheid tot Haar,

Die steeds met moederliefde

Beschermt de kinderschaar.

Hem was het grootst genoegen,

Zoowel bij vreugd als smart,

Aan Jezus goede Moeder

Te schenken geest en hart.

Zoo was hij van die Moeder

Het teergeliefde Kind,

Dat steeds in hare goedheid

Zijn reinste vreugde vindt.

Het Kind behaagt Maria

En deze Moeder hem,

En sprak hij van haar liefde,

Zoetluidend klonk zijn stem.

Op 't doodsbed vastgeklonken,

Zag hij in een visioen

Maria, zijne Moeder;

Die Moeder zeide toen:

- ‘Mijn Zoon, gij zult niet sterven,

Het uur is nog niet daar;

Maar wijd u toe den Heere

In Jezus kloosterschaar.’

Het hart van Stanislaüs,

Getroffen door die taal,

Onttrok zich edelmoedig

Aan de ijdle wereldpraal.

In de orde der Jezuïeten

Kreeg hij het kloosterkleed,

Waar hij tot aller stichting

Getrouw zijn plichten kweet

Bevrijd van zooveel banden,

Kon hij nu beter God

En ook Maria dienen

Tot heil en zielsgenot.

Kwam Satan hem bekoren,

- Wie is er van bevrijd? -

Dan smeekte hij om sterkte,

Trok winnend uit den strijd.

Reeds veel had hem geschonken

Die goede Moeder-Maagd,

Veel zal Zij hem nog geven,

Daar hij Haar gansch behaagt.

Eens sprak hij tot Maria

Vertrouwvol deze bee:

- ‘Neem, Moeder, op uw feestdag

Mij naar den Hemel mee.’ -

- ‘Ik zou zoo gaarne vieren

Uw nakend kroningsfeest

Met de Engelen des Hemels,

In opgetogen geest.

Daarvoor heb ik gebeden

Alreeds geruimen tijd;

Zorg dan dat ik daar kome

Waar Gij de feestvreugd zijt.

Die dag zou mij de schoonste

Van alle dagen zijn,

't Begin van zaligheden,

Maria, moeder mijn!’ -

Gezond was Stanislaüs,

Toen hij die bede sprak;

Dra voelde hij een kwijning,

Die zijn gezondheid brak.

Nu werd de kwijning erger;

En dichter kwam de dag,

De dag, dien deze jongling

Met blijdschap nadren zag.

Weldra was 't kind bezweken,

Zijn ziel steeg op van de aard'.

Hoe heet zijn dag van sterven?

Maria-Hemelvaart.

Th. Ign. Welvaarts,
abdij van Postel.