De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 1

[p. 217]

[Nummer 28]

Onze gravures.

De abt Moigno, eerekanonik van het kapitel van St. Denis.

de abt moigno, Eerekanonik van het kapitel van St. Denis.

Deze geleerde man, onlangs in den ouderdom van 81 jaar te Parijs overleden, was geboren te Guéménée (Morbihan), en stamde van eene oud adellijke Bretonsche familie af. Zijn naam was algemeen gekend in de letterkundige en wetenschappelijke wereld.

De abt Moigno bezat dan ook buitengewone en veelzijdige kennissen, die hem in voortdurende betrekking stelden met de beroemdste mannen onzer eeuw. Gansch verschillig van zijne landgenooten, die zich doorgaans weinig aan de studie der vreemde talen wijden, sprak de geleerde priester niet minder dan twaalf talen. In de dagbladen L'Epoque La Presse en Le Pays verschenen van zijne hand menigvuldige wetenschappelijke artikelen, die alle grooten opgang maakten. Later stichtte de abt Moigno het zoo gunstig gekende tijdschrift Cosmos, dat nu door het blad Les Mondes vervangen is. Verscheidene belangrijke wetenschappelijke werken werden daarenboven door hem afzonderlijk uitgegeven. De eerw. heer Moigno was ridder van het Legioen van eer en genoot zoowel om zijne deugden als om zijne geestesgaven de algemeene genegenheid en hoogachting.

Indringend gezelschap.

Bij het aanschouwen van deze gravure is men geneigd met den dichter van ‘Eene Bloem des Volks’ uit te roepen:

‘Niet waar, een lief taafreeltje inderdaad....’ zoo frisch, zoo waar en dichterlijk tevens, lacht zij ons toe. Boven de wollige ruggen der schapen, als uit eene donzige wolk opkomende, verheft zich het poezelige en innemende figuurtje van de jeugdige verzorgster, uit wier gansch gelaat het straalt met welke vooringenomenheid en genegenheid tot hare geliefde diertjes zij de taak van voedster vervullen komt, terwijl uit de gretige stoutheid, waarmede de schapen hunne verpleegster omringen, genoegzaam blijkt hoe goed zij haar kennen en hoezeer het meisje gewoon is hen met zachtheid te behandelen. Het kleine speelzieke zustertje en het onnoozel afdwalende lammeken zetten nog meer leven bij aan dit fraaie tafereeltje, dat ons nogmaals ten bewijze strekt hoe het talent de gewoonste levensverrichting met dichterlijken wasem omhullen en uit de alledaagsche stof een meesterwerk kan doen oprijzen.

Eene uitdeeling van bier in het Franciscaner klooster te Munchen

De orde der Franciscanen heeft haar ontstaan te danken aan den H. Franciscus van Assisië, die haar in het jaar 1208 omtrent de Portiunculakerk nabij Assisië in het leven riep. De kloosterregelen, door den stichter vastgesteld, behelzen inzonderheid de verplichting van uiterste armoede. De Franciscanen moeten zich alle geriefelijkheden des levens ontzeggen, zij mogen zich niet op groote geleerdheid toeleggen maar behooren zich zoo doenlijk uitsluitend aan de rechtstreeksche behoeften van het volk door ziekenverpleging, prediking en z[i]elezorg te wijden. De orde bereikte een grooten bloei en telde nog in de vorige eeuw over de 150.000 leden in meer dan 9000 kloosters verspreid. Tegenwoordig bezit zij de meeste leden in Amerika, terwijl in Europa nog in Portugal, Spanje, Frankrijk, Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Beieren en de Nederlanden kloosters bestaan. Onze gravure op bladzijde 221 verplaatst ons in het Franciscanerklooster te Munchen, welks bewoners zich inzonderheid de ondersteuning van noodlijdenden ten taak gesteld hebben. Zoo wordt dagelijks ten drie ure des namiddags een licht bier aan de armen en zwakken uitgedeeld. Wij zien een monnik, aan elk der aanwezigen uit eene soort van schenkkan eenen liter vullen, waarbij

[p. 218]

ieder dan nog een stuk brood ontvangt. Op gelijke wijze heeft des middags ook eene uitdeeling van soep aan de behoeftigen plaats. Dit menschlievend gebruik toont ons andermaal van hoeveel verschillenden aard het goede is, dat der samenleving door de geestelijke orden bewezen wordt.

De Amerikaansche stoomsneeuwploeg.

De sneeuwploegen, voortijds in gebruik, bestonden uit ijzeren scharen vóór aan den treinsleeper vastgehecht, die in de sneeuwmassa drongen en deze dan langs wederzijde van de sporen wegschoven. Wanneer zich echter, bij buitengewonen sneeuwval, om zoo te zeggen gansche wallen vóór den trein opstapelden, waren deze sneeuwploegen niet toereikend, zoodat dikwerf treinen in den sneeuw bleven steken, wat vooral op de Pacific-banen herhaaldelijk voorkwam.

De nieuwe sneeuwploeg, waarvan wij hierachter eene afbeelding geven, werd door de Hawley Snow-Plough Company van Rochester (Staat New-York) bij de tentoonstelling van Spoorwegmaterieel ingezonden, welke onlangs te Chicago gehouden is. Dit vernuftig uitgedacht werktuig bestaat in hoofdzaak uit eene verticale schroef, in het open voorvak van eenen ijzeren wagen aangebracht. De bodem van dien wagen vormt van voren een hellend vlak, dat bijna tot aan de sporen reikt. Volgens de min of meer groote sneeuwvlaag wordt het schroefrijtuig door eenen of meer treinsleepers voortgestuwd en de sneeuw schuift daarbij langs het hellend vlak in den wagen. Daar wordt hij door de schroef naar het dak opgevoerd, alwaar hij door een vleugelwerk links en rechts van de baan ver weggeslingerd wordt.

Op onze eerste afbeelding ziet men den sneeuwploeg afzonderlijk, die met eene snelheid van 300 wendingen per minuut in beweging gebracht wordt door een paar werktuigen, welke zich in het geslotene achtergedeelte van den wagen bevinden.

Onze tweede afbeelding stelt het toestel voor in volle werking, dat op de meeste Amerikaansche spoorlijnen reeds in gebruik is, en zoodanig goed aan zijn doel beantwoordt dat onder andere de ploeg van de Toronto Grey and Bruce railway na eenen hevigen sneeuwstorm door eene laag heenvoer van bijna 2 meters hoogte, die over eene lengte van 45 meters de spoorbaan bedekte.