[Nummer 20]
Emiel Wambach.
emiel wambach.
(Naar een portret der Antwerpsche photographie artistique.)
De Vlaamsche toondichter, wiens welgeslaagd portret wij thans geven na het schoone Kerstgezang, dat hij opzettelijk voor ons blad op muziek stelde, werd geboren te Arlon, den 26 November 1854 Hij ontving zijne voorbereidende onderrichtingen in de muziekkunst, nog nauwelijks de eerste kinderschoenen ontwassen, van zijnen vader, den voortreffelijken leeraar der bassonklas onzer Antwerpsche muziekschool. Toen hij zeven jaar oud was, speelde kleine Wambach, op het leerlingen-concerto van gezegde school, zijne eerste Fantaisie op de viool en deed dan reeds het schitterend talent voorzien, dat hij nu sinds lang als violist erlangd heeft. Zijne eerste muzikale samenstelling, een Ave Maria voor koor en orkest, werd te Antwerpen in de St. Augustinus-kerk uitgevoerd, en verraadde bij den dertienjarigen componist eenen buitengewonen aanleg, welke later onder de kundige leiding van Peter Benoit ontwikkeld werd. Na eenige jaren van ernstige studie, deed Emiel Wambach zijn eigenlijk optreden als toondichter met het georkestreerde vrouwenkoor ‘De Lente,’ dat in 1875, op het jaarlijksche concerto van ‘De Katholieke Schoolpenning,’ met veel bijval uitgevoerd werd. Met eene wonderbare gemakkelijkheid toondichtte de jonge kunstenaar in betrekkelijk korten tijd: twee Tantum Ergo's, een Ave Verum, een Sacri Solemnis, een O! Sacrum Convivium, vier Fantaisiën, een Openingsstuk en een Wals voor orkest, verscheidene koren, zangstukken en liederen, alsmede de muziek van het lijrisch drama ‘Nathans' Parabel’, wiens kleurvolle ouverture herhaalde malen uitgevoerd is. Zijne groote vermaardheid verwierf de jeugdige toondichter echter door zijne kantaten en oratorio's: de Rubens-Kantate,
Het Vaderland, Mozes op den Nijl en IJolande, die zich onderscheiden door eenen ongewonen rijkdom van wegslepende melodieën, eene frissche, eigenaardige en prachtige orkestreering en krachtig opwekkende koren. Onder de leiding van den toonzetter zelven werden deze groote en grootsche compositiën achtereen volgens voor het werk van den Katholieken Schoolpenning in Antwerpen ten gehoore gebracht, en de geestdrift, waarmede zij onthaald werden, maakte die feesten tot wezenlijke triomfen voor den gevierden kunstenaar. Emiel Wambach stappe moedig voort op die roemvolle baan, die naar de onsterfelijkheid leidt: zijn gelukkige vader, zijne liefhebbende moeder, zijne ontelbare vrienden slaan hem daar gade met innige teederheid en hartelijke belangstelling.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd