Nieuwen lied-boek, genaemt het Brabandsch Nagtegaeltjen, inhoudende veele schoone nieuwe en amuzante liedekens, te weeten: fraeye minne-liedekens, klucht- en historie-liedekens

[p. 57]

Den deserteur
Die doór zyn lief kwam in 't malheur.

Stem: der koele meysche nagten

Als ik bedenk hoe ik myn jonge dagen

moet overbrengen in droefheyd
'k moest in 'tjaer 23 gaen de wapens drage
voór den Koning zyne Majesteyt
ik moest verlaeten met de soldaeten
myn ouders en myn liefste zoet
haer zilte traenen konde my niet baete
wy moesten scheyden met'er spoed
Voor myn vertrek kwam zy my te schenke
een ring van goud met eenen zoen
en sprak ag lief wilt altyd op my denken
daer naer kwam ik in 't Garnizoen
dag ende nagten myne gedagten
die speélden op myne vriendin
verwonne doór 'tgeweld der liefde kragte
kreég ik het deserteéren in den zin.

Valsche vriendin u vreedheyd moet getuygen

dat gy my deézen last aendoet
de zware ketens doen myn leden buygen
boeyen aen handen ende voet
ziet hoe myn leden worden doórsneéde
valsche vriendin was ik nog vry
ik zou myn leéven voôr soldaet besteéde
liever als in de slaeverny.

De liefde kwam myn teer hert verslinde

'k ben van myn wagt gedeserteérd

[p. 58]

 

'k kwam by myn lief ik mynde troost te vinde

 

maer ag haer liefde was verkeerd

 

myne vriendinne stelde haer zinnen

 

op een ander tot mynen druk

 

die my voór deézen zoo zeer plagt te beminne

 

die brengt my nu 't ongeluk

 

Myn droef getraen myn zugten en klage

 

en wierd by haer niet meer getelt

 

want tot myn leed kwam zy my overdrage

 

ik wierd in boeyën vast gesteld

 

zeer vreed gebonden wierd ik gezonden

 

nae den traveau ofte galy

 

ô vreede maegd!

 

wilt eens myn lot doórgronden

 

aenschouwd myn droeve slaeverny

 

Valsche vriendin

 

uw vreedheyd moet getuygen

 

dat gy my deézen last aendoet

 

de zware ketens doen myn leden buygen

 

boeyen en handen aen den voet

 

ziet hoe myn leden worden doorsneden

 

valsche vriendin was ik nog vry

 

ik zou myn leven voor soldaet besteden

 

liever als in de slaeverny

 

Jongheyd aenschouwd

 

hoe my de ketens krenken

 

die ik moet draegen vyf jaeren lang

 

en wilt noyt op geen deserteéren denke

 

eer gy ook koómt in deézen dwang

 

liever marcheéren, als te ereveéren

 

of met de boeyën zyn geplaegt

 

ô jongbeyd! wagt u van le deserteéren

 

eer dat gy het te laet beklaegt.