Nieu jaar liedekens uyt ghegheven by de retorijck kamer t'Aemstelredam In lied' bloeyende
(ca. 1608)–Anoniem Nieu jaar liedekens uyt ghegheven by de retorijck kamer t'Aemstelredam In lied' bloeyende–
AuteursrechtvrijVanden jare vyfthienhondert eenentachtentich tot den jare 1608
Op de wijze: vanden 103 Psalm. Mijn siele wil den Heer met lofsan prijsen.DE clare Son,in sHemels hooghe troone
Diet al verlicht, met straelen over schoone
Gaet staeck haer ganck, so dat zy climt en daelt
Te rechter tijt, verlangt en cort de daeghen,
Haer loop vernieut sy, sonder te vertraeghen
En alle tlicht dat schijnsel van haer haelt.
In swerelts pleyn, stelt zy de iaer ghetyden,
Als zy van thooch, haer wech af daelt ter zyden
Verdort den herfst, al wat wt daerde wast
Den winter cout doet soo de lucht bederven
Dat al tghe was, en veel ghedierts moet sterven
Dees loop blyft onveranderlick en vast.
Maer als het nieuwe Iaer ons comt voorhanden
Sendt zy terstont, haer warmt in onse landen
Vernieut de aerdt, met groente lof en cruyt
| |
[Folio C7v]
| |
De soete Lent, doet weer tghediert opluycken
Den somer heet, doet rijpe vruchten pluycken
Als uyt de doot, het nieuwe leven spruyt.
Alleen den mensch, versteent en boos van sinnen
Laet hem door dees' aenwijsing niet verwinnen
Dat hy zyn oude quae ghewoonten, snoyt
De straffe wet, en doet hem soo niet schricken,
Noch d'Evangelische ghenae verquicken
Dat hy daer door in liefst tot deuchen bloyt
Maer o verdoold', immers zijt ghy warachtich
Het Hemels licht, en t'aertsche goet deelachtich
En inder daet Goods eyghen even veelt
Waer toe wilt ghy int oude quaet volherden
Bidt liever dat int nieuwe Iaer mach werden
En nieuwen geeft, in u ghemoet ghet eelt.
Op dat ghy mocht vernieuwt van geest en leus
Met sorch en vrees, arbeyden te begheven
Dit leven cort, t'welck is een doot en strijt
En door de doot een leeuen vernuwen
In welckmen voor geen tweede dood sal gruwen
Maer stadich duurt van eeuw tot eeuw altijt.
Soos al u lijff, gheen arbeyt swaar verdrieten
Soos al u gheest een nieuwe vreucht ghenieten
Soos al u siel, in droefheyt scheppen lust
Soo sullen al des werelts rasernijen
Soo veer uyt u vernieuwde herte glijen
Dat Godt in u en ghy in Gode rust.
Invidia virtutis umbra. |
|