Het nieuwe rommelzootje, te samen-ghestelt van verscheyden nieuwe liedekens, seer vermakelijck om te lezen of te singen. Op nieuws oversien en verbetert
(1670)–Anoniem Nieuwe rommelzootje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 52]
| |
Op een schoone nieuwe Wijs.Hoort toe lief-hebbers allegare,
Watmen u sal gaen verklaere,
Van ons Heer den Admirael,
Al met zijn Arremade Schepen
Heeft hy eenen moet gegrepen,
En d'Officieren al-te-mael.
October seven en tien dagen,
Luystert eens na mijn gewaghen,
Deed' ons Zee-heldt een desseyn,
| |
[pagina 53]
| |
En liet de blaeuwe Vlagge waeyen,
Om het Roer t'zee-waert te draeyen,
Met al zijn Schepen groot en kleyn.
De wint was goet en 't weer bequame,
Wy raeckte t'Zee oock al te same,
Het was voorwaer een groot pleysier,
Hoe dat daer alle zeylen bloncken
En Trompetten lustig kloncken,
Alles op zijn Scheeps manier.
Onsen Generael verheven,
Liet de witte Vlagge streven,
't Was Capiteynen komt aen boort,
Aldaer gingh hy ons vermanen,
Malkander trouwelijck by te stanen,
Tot der doot soo dat behoort.
Doen zeylden wy, danck Godt Almachtigh,
| |
[pagina 54]
| |
Dese ons behoet door zijn hant krachtigh,
Door de Noortzee gins en weer,
Of wy Jutlandt konden vinden,
Maer door onbequamen winden,
Smeeten wy ons Ancker neer.
Daer hebben wy sonder schroomen,
De Zeeuwse Schepen haest vernomen,
Met ons Vijs-Admirael de Wit,
Versocht de voortocht met verkloecken,
Om de Sweden te gaen versoecken,
Ons Admirael vergund hem dit.
Doen hebben wy al sonder sneven
Drie Schepen in 't gesicht gekreghen,
't Waren Sweden soo ons docht:
Maer eer wy ons Ancker lichten,
Waren sy alweer aen 't vluchten,
| |
[pagina 55]
| |
En hebben strackx haer Vloot gesocht.
Doen zijn wy al voort gevaren,
Door 't Kattegat sonder bezwaren,
Naer de Zondt met goet manier,
Aldaer de Sweedt ons lagh te wachten,
Om ons te wederstaen met machten,
Maer het viel hem suyr en dier.
Witte Wittensz. als een verwoede,
Gingh haer kloeckelijck te moede,
Gaf voor-eerst so lustigh vonck,
So dat die Wrangel niet konde houwen,
Van geduyrigh vier te spouwen,
't Geschut hem in zijn Ooren klonck.
Doe quam ons Generael gestrenge,
Begon daer oock mee deur te mengen,
Spoogh daer niet als vuur en vlam,
| |
[pagina 65]
| |
Soo dat die Wrangel moeste wijcken,
En gingh onder 't Casteel strijcken,
Soo dat hy daer niet uyt en quam.
Heer Obdam keeck dickwils omme,
Of Wrangel niet weer soude komme,
Speelen voort op desen dans,
Maer Heer Obdam die danste luchtigh
Dat hy Wrangel maeckte vluchtigh
De Speelman sagh hy had geen kans.
De Speelman die most haseleeren,
Vervloeckte soo dansen te leeren.
Ja de schrick had hem bevaen.
Hy dorst om 't spelen niet meer dincken,
Want sijn Fiool die wou haest sincken,
En met de Smaer te gronde gaen.
De Speel-man docht by zijnder ziele,
| |
[pagina 57]
| |
Man schold eyn ander bald vernielen,
Ouf das Wasser Wijd ond grond,
Neyn 't is besser to lant to krigen,
So kan men balde hinne stigen,
Wan man es in soo ein stont.
Capiteyn van Nes met zijn Soldaten,
[H]y zwoer hy sou ons niet verlaten,
[P]lantent mede by Obdam
Daer lagen wy doen met ons vijven,
En gingen lustigh vreught bedrijven:
Maer daer niet een Sweet af quam.
Pieter Florisz. niet verzwegen,
[H]eeft 'er lustigh door-geslegen,
Dat de Vyandt voor hem vloot,
[S]y dachten zijn dat maer Fregatten,
Die zijn soo qualijck om aen te vatten,
| |
[pagina 58]
| |
Want het haer wel haest verdroot.
Capiteyn Bruyn-weert die quam aen-zeylen
En dede voort een Sweed daer peylen,
Hoe diep dat het Water waer,
Sijn Schip in de brandt gekomen,
Doen begon de Sweed te schromen,
En verlieten soo malkaer.
Jan van Campen met behagen,
Heeft door de Sweedse vloot geslagen,
Met het Schip de halve-Maen,
Soo dat de Sweedt wel mochte schroomen
Weder soo ten dans te komen,
En kreegh de Prijs de Pellicaen.
Ghy Sweeden waert wel brave Mannen,
Ghy dorst wel met u drien aen-rannen
Een Fregat soo kleyn geacht,
| |
[pagina 59]
| |
De eerste die was haest aen 't wijcken,
De tweede die most mee gaen strijcken,
De derde daer niet af en bracht.
Wel Lierman Wrangel kanje speelen,
En ons Zee-helt dansen leeren,
Al la mode op zijn Frans,
Voorwaer zijn zwangerlijcke Stucken,
Uwe Snaeren aen stucken rucken,
En ghy danst een braven dans[.]
Wat mogen de Sweeden dencken,
Datmen soo haer Vloot gingh krencken,
Al sijn schoone Schepen groot,
Genomen en aen brant gesteeken,
Gesoncken en aen strant geweecken,
d'Ander gevlucht ter naeuwer noot.
Den Deense Koningh het hart verlichte,
| |
[pagina 60]
| |
Als hy sagh zijn Vyant swichten,
Sont terstont sijn Schepen uyt:
Obdams couragie was niet ten ende,
Maer daed'lijck weer na haer-luy wende;
Sy vluchten met een groot geluyt.
Men sag 'er niet een Sweedt weer-kome,
Soo had de schrick haer in-genome;
Vloden alle gaten in:
Veel Havenen al sonder letten,
Daer men de Sweden in besetten,
Dat was niet wel na haren zin.
De Hollanders al met behagen
Wierden aldaer tot Coppenhagen
Groote eere aen-gedaen,
Voor haer getrouwigheyt in desen,
Soo wiert haer groote eer bewesen,
| |
[pagina 61]
| |
En van een ieder wel ontfaen.
Looft en danckt des Heeren Name,
Voor dees Victory seer bequame,
Obdams Vloot langh leven geeft,
Die voor 't Vaderlant wil vechten,
Met Boots-gesellen en Lands-knechten,
Daer door ons Lant in vreughde leeft.
|
|