Nieu lied-boeck ghenaemt den nieuwen en vrolijcken Amstelredamschen doele-vreught

[Ach moord'resse, straffe hedr'rinne]

Op de stemme: alst begint.

ACh Moord'resse, straffe Herd'rinne
Waer henen vlucht ghy met u Vee?
Sal dan Tyter noyt u zinne
Met sijn bidden Galathe, verand'ren noyt ghedwee?
Of is u stale borst belust nae mijn doot,
Daer ick willigh my sal na bereyden:
Ach ick voel mijn pijn vergroot, die mijn 't herte door stoot,
Dus soo moet ick Beulinne scheyden.

Dus moet ick klaghen, tot dat my de doot

Van dees banghe Aerde rockt,
Gheduldigh draghen dees pijne groot,
Tot d'Aerde heeft in-gheslockt,
Daer het lofje noch stadigh voor buyghen sal,
Daer Tyter leydt onder begraven,
En elck Vogeltjen al, van haer dunne tackjens smal
My noch hipp'lende sal beklaghen.

Doch als my het leven, dan heeft begeven,

Straffe Herderinne trots,
Mijn Gheest van beneden
Weer rijsen sal tot boven op de rots,
Die met een fel ghedruys noch roepen sal:
Tyters Ziel is niet te vreden,
Voor al eer dat Galate, van dees klippe met haer Vee
By mijn Ziel sal woonen beneden.

Dan sal ick u vervolghen stadigh op het spoor

[p. 17]

 

Als ghy vlieden sult met u Vee,

 

En stadigh u noch quellen, dat alleene daer door

 

Dat ghy Tyter dees ontrou dee,

 

Die u de troutste van alle de Herdertjes was,

 

Die sijn Lammertjens oyt mocht weyden,

 

Sweeft sijn schaduw over't gras, daer sijn tranen die als plas

 

Wt sijn wat'righe ooghen scheyden.

 

 

 

Dan komt het berouwen in u verherde hert,

 

'tGeen was vooren als een steen,

 

In-dringhede met klaghen de bitt're smert,

 

Die hy te vooren heeft gheleen,

 

Ach die voel ick nu in mijn teere borst,

 

Mijn al smachtende doet verdwijnen:

 

Ach, geen suyv're waters dorst, mijn hert noyt verlichten kost,

 

Om te lesschen mijn vlammighe pijnen.

FINIS.