der becoringen, welke toecomende es in al de werelt, te becorene de woenende in der erden. Siet, ic come volleke, houdt dattu hebs, dat niemen en neme dine crone. So wie verwint, dien salic maken een columme in den tempel mijns Gods ende hi en sal voertmeer daer buten niet gaen, ende ic sal op hem scriven den name mijns Gods ende den name der heileger stat mijns Gods des nuwen Iherusalems, de welke nederdaelde vanden hemele van minen Gode, ende minen nuwen name. Die oeren heeft te hoerne, hoere, wat de geest seget den kerken.
Ende den ingel der kerken van Laodicien scrijft:
Dese seget hi Amen, een getrouwe ende gewarech getuge, die begen es der creaturen Gods: Ic weet dine werke, want du en bes niet cout noch heet. Vergave God, dat du waers cout ocht heet! Maer want du best laeu ende noch cout noch heet, so salic di begennen te spuwene ute minen monde. De welke die segs: Ic ben rike ende vol rijcdoem [locupletatus] ende negeens en behoeve ic, ende en wets niet, dattu best onsalech ende katyvech ende aerm