Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

Een prologus op de VII epistolen canoniken.

De VII epistelen, die canoniken genoemt werden, en es niet alsonege ordinancie bi den Griexscen, die wijs sijn ende die tgerechte geloeve volgen, also alst ment vindt in den latijnschen boecken; dat, want also als Peter die dierste es in getale der apostelen, also sijn oec sijn epistelen dierste in de ordinancie der andere. Maer, alsoe wi voermaels dewangelisten corregeerden na de linie der waerheit, also hebben wi metter hulpen Gods dese epistelen gegeven der rechter ordenen. Want dierste van hen es enen Jacobs, Peters twee, Jans drie, ende Judas ene. Welke epistelen also alsi van hen gemaect sijn, alsoe sijnse getrouwelec vanden bedieders gekeert in latijnsche sprake, ende nu in Diedtsche, op datse den lesenden niet en souden maken twivelinge noch dat de menegerantheit der sermoene niet en soude ondervechten ende sunderlinge te dier stat, daer wi van eenheit der drieheit

[fol. 145r]

in Jans epistele lesen geset. Daer vinden wi in de waerheit des geloefs, dat sere gedoelt es vanden ongeloevegen overdrageren, want si setten allene de waerde van drien dingen, dat es water, bloet ende geest, ende laten achter tgetuge des vaders, des woerds ende des heilechs geests, in welken getuge kersten geloeve alder meest gesterct werdt, ende des vaders, des soens ende des heilechs geests enege substancie der godheit meest in geprueft werdt. Maer in den anderen epistelen, hoe sere onse voertbringen scelt van der anderre, dat bevelic der wijsheit des lesers. Maer du, o maget Christi Eustochium, alse gi so erenstelec van mi versuect de waerheit der screfturen, so leverdi mine outheit te cnagene den tanden der nidegere, die mi noemen enen velscere ende enen scoreere der heilegher screfturen. Maer in alsustenegen werken en ontsie ic niet den haet der nidegere, noch icken sal niet weygeren ochte ontseggen den genen die eyschen de waerheit der heilegher screfturen.

Hier es de prologhe ute.