|
| |
XII
Daeromme quam Ihesus VI daghe vore Paschen te Bethanya, daer Lazarus doot hadde gheweest, den welken Ihesus verwecte. Ende hi maecte hem daer een etentijt ende Martha diende, maer Lazarus was een van den sittenden met hem. Daeromme nam Maria een pont precioser salven nardi pistici ende salvede Ihesus voete ende met haren hare droeghese Ihesus voete, ende thuus es volvult vanden roke der salven. Daeromme seide een ute sinen jongheren, Judas Scaryoth,
| |
| |
die hem was verradende: Waeromme en wert dese salve niet vercocht CCC penninghe ende ghegheven den aermen? Ende dat seide hi niet want de aerme te hem behorden, maer want hi dief was ende hebbende loculos, die dinghe de welke gheleghet worden droech hi. Daeromme seide Ihesus: Ghedoeghet hare, op datse dat behoude in den daghe miere begravinghen, want ghi hebbet altoes aerme met u, maer mi en seldi altoes niet hebben.
Daeromme bekinde ene grote scare uten Joden want hi daer ware, ende quamen niet allene omme Ihesum, maer op datse Lazarum sagen, den welken hi verwecte van den doden. Ende de princen der priesteren peiseden, datse ende Lazarum doden souden, want vele uten Joden ghinghen af overmids hem ende gheloeveden in Ihesum.
In den maerghen, alse de veelheit der scaren hoerde, die te gadere quam ten daghe der feesten, dat Ihesus quam te Iherusalem, namense risere der palmen ende ghinghen voert, hem te ontmoete ende riepen: Osanna, ghebe\nedijt
| |
| |
si die comt inden name ons Heren! De coninc van Israhel!
Ende Ihesus vant een eselken ende sat op hem, alsoe ghescreven es: En wilt u niet ontsien, dochter van Syon, siet, uwe coninc comt di, sittende op dat jonc der esellinnen.
Dese dinghe en bekinden sine jongheren niet tierst, maer alse Ihesus glorificeert es, dan sijnse ghedinkende, want dese waren van hem ghescreven ende dese daden si hem. Daeromme gaf de scare, die met hem was, ghetughe, alse hi Lazarum riep van den grave ende verwecte vanden doden. Ende daeromme quam hem de scare te ontmoete, wantsi hoerden hem ghedaen hebbende dat teken. Ende de Pharisei seiden te hen selven: Siedijt, want wi en nemen niet toe, siet, al de werelt gheet na hem.
Ende selke ute hen waren heidene, die op waren ghegaen, op datse anebeedden in den feestedaghe, daeromme quamen die te Philipse, die was van Bethsaida Galilee ende baden hem segghende: Here, wi willen Ihesum sien. Philips quam ende seidt An\driese,
| |
| |
Andries anderwerf ende Philips seident Ihesum. Ende Ihesus antwerde hen segghende: De ure comt, dat tsmenschen sone sal werden verclaert. Amen, amen segghic u, het en si dat coren der taruen vallende in de erde doot ware, het blivet hem allene, maer waert doot, het bringhet vele vrochts. Die sine siele mint, hi salse verliesen ende die sine siele haet in dese werelt, hi behoetse in deeweghe leven. So wie mi dient, hi volghe mi, ende waer ic ben, ende aldaer sal sijn mijn dienare. So wie mi diende, mijn vader salne eren. Nu es mine siele gheturbeert ende wat salic segghen? Vader, behoudet mi ute deser uren? Maer daeromme quamic in deser uren. Vader, verclaert dinen name! Daeromme quam ene stemme vanden hemele, segghende: Ic hebbenne verclaert ende ic salne noch verclaren. Ende die scare, die stont ende hoerde, seide enen donder sijn ghemaect, andere seiden: De inghel es hem toe sprekende. Ihesus antwerde ende seide: Dese stemme en quam niet omme mi, maer omme u.
| |
| |
Nu es dat ordeel der werelt, nu wert de prince derre werelt ute gheworpen, ende ic, ware ic ghehoeghet van der erden, alle salic trecken te mi selven. Ende dat seide hi betekenende, welker doot hi stervende ware. De scare antwerde hem: Wi hebben ghehoert uter wet want Christus blivet in ewecheit, ende hoe segghestu: smenschen sone behoret ghehoeghet te werdene? Wie es dese sone smenschen? Daeromme seide hen Ihesus: Noch es lettel lichts in u. Wandelt alse ghi licht hebt, dat u de donkernessen niet en begripen, ende die in donkernessen wandelt, en weet niet, werwert hi gheet. Alse ghi licht hebt, gheloevet in den lichte, op dat ghi sijt sonen slichts.
Dese es Ihesus sprekende ende ghinc ende barch hem van hen.
Ende alse hi alsoe vele tekene ghedaen hadde vore hen, en gheloeveden si in hem niet, op dat Ysayas dies profeten woert vervult worde dat hi seide: Here, wie hevet gheloevet onsen horinghen ende sHeren arm, wien es hi gheoppenbaert? Daeromme en
| |
| |
mochtense niet gheloeven, want anderwerven seghet Ysayas: Hi verblende haren oghen ende verhardde hare herte, op datse met oghen niet en sien ende met herten niet en verstaen ende bekeert werden ende icse ghenase. Dese dinghe seide Ysayas, alse hi sine glorie sach ende es sprekende van hem. Nochtan gheloefdere vele in hem uten princen, maer om de Pharisei en lidens sijs niet, op datse niet uter synagoghen gheworpen en worden, want si minden meer glorie der menschen dan Gods glorie.
Ende Ihesus riep ende seide: Die in mi gheloevet, hi en gheloevet niet allene in mi, maer in hem die mi sendde. Die mi siet, hi siet hem die mi sendde. Ic quam licht in de werelt, op dat elc die in mi gheloevet, in donkerheiden niet en blive. Ende sowie mine woerde horet ende niet en behoedet, ic en ordele hem niet, want icken quam niet, dat ic de werelt ordele, maer dat ic de werelt behoude. Die mi versmadet ende mine waerde niet en ontfeet, hi hevet, die hem ordelen sal: dat woert dat ic sprekende ben, salne ordelen in den achter\sten
| |
| |
dage. Want ic en ben niet ute mi selven sprekende, maer de vader die mi sendde, hi gaf mi ghebot, wat ic segghen sal ochte wat ic spreken sal. Ende ic weet want sijn ghebot es ewech leven. Daeromme de welke ic spreke, also mi de vader seide, alsoe spreke ic.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd