Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XVII

Ende na VI daghe nam Ihesus Petre ende Jacoppe ende Janne sinen bruedere ende leidese in enen hoeghen berch achter wert ende es gheoverfiguret vore hen, ende sijn anschijn herblicte alse de sonne ende sine cledere sijn wit ghemaect alse de snee. Ende siet, hen oppenbaerde Moyses ende Helyas, met hem sprekende. Ende Peter seide te Ihesum antwerdende: Here, het es ons goet hier sijn, eest dattu wils, make wi hier III tabernakele, di enen, Moysesse enen ende Helyasse enen. Hem noch sprekende, siet, ene lichtende wolke omme scaduese, ende siet, ene stemme uter wolken, segghende: Dit es mijn gheminde sone, in wien ic mi wel behaghede, hem horet! Ende horende dat de jongheren, vielen si in hare anschijn ende si vreseden hen sere. Ende Ihesus quam ende tastese ende seide hen: Staet op, en wilt u niet ontsien. Ende hare oghen op heffende en saghense niemene

[fol. 53v]

dan allene Ihesum.

Ende hen neder gaende van den berghe gheboet hen Ihesus, segghende: Dit vysioen en seldi niemenne segghen vore dien tide, dat smenschen sone op verstaen es vanden doden.

Ende sine jongheren vraghede hem, segghende: Wat segghen daeromme de scriben, want Helyas moet tiersten comen? Ende hi seide hen antwerdende: Helyas es seker toe te comene ende sal alle dinc hersetten, ende ic segghe u: Helyas es stappans comen, ende si en bekinden hem niet, maer si daden in hem soe welke si wouden. Ende aldus es smenschen sone van hen doeghende. Doe verstonden de jongheren want hi hen seide van Janne Baptisten.

Ende alse hi comen soude ten scaren, ghinc een mensche te hem met gheboegheden knien vore hem, segghende: Here, ontfaermt mijns soens, want hi es lunaticus ende hi doeghet qualeke, want hi valt dicwile int vier ende in dwater ende doetene criten. Ende ic brachtene di\nen

[fol. 54r]

jongheren ende si en mochtenne niet ghenesen. Ihesus seide antwerdende: O ongheloevege gheboerte ende verkeerde, tote weltijt salic sijn met u? Hoe langhe salic u ghedoeghen? Bringhet hem herwert te mi. Ende Ihesus scoutenne ende de duvel ghinc ute van hem, ende dat kint es ghenesen van diere uren. Doe quamen de jongheren heimeleke te Ihesum ende seiden hem: Waeromme en mochte wi hem niet ute werpen? Ihesus seide hen: Overmids uwe ongheloevecheit. Want ic segghe u amen, waert dat ghi gheloeve hadt alse een senpcoren, segdi desen berghe: Lidet over van hier, hi sal over liden ende u en sal niet onmoghelec sijn. Ende dat gheslechte en wert niet ute ghewoerpen dan overmids bedinghe ende vasten.

Ende hen wandelende in Galylea seide hen Ihesus: Smenschen sone es te leverne in de hande der menschen, ende si selenne doden ende dies derds daghes sal hi op verstaen. Ende si sijn herde sere bedroevet.

Ende alse si quamen te Chapharnaum, quamen die

[fol. 54v]

de didragma namen te Petere ende seiden hem: Uwe meester en gout niet didragma? Ende hi seide: Dats waer. Ende alse hi in ghinc in huus, vorequam hem Ihesus, segghende: Symon, wat dunket di? De coninghe der erden, van wien nemense rente ochte sens, van haren kinderen ochte vanden vremden? Ende hi seide: Vanden vremden. Ihesus seide hem: Daeromme sijn de kindere vri. Maer op dat wi hen niet en scandelizeren, gaet ter see ende werpt een inghene in ende dien vesch, die tierst op gheet, nemt op. Ende sinen mont op ghedaen seldi venden staterem. Dien nemende ghevet hen vore mi ende vore di.