Nieuw-Jaar-Lieden. Deel 1
(1618)–Anoniem Nieuw-jaar-lieden–
Auteursrechtvrij
[Folio A3r]
| |
Op de voyse: Si tanto gratiose: Oft O schoonste personagie. DIe Meer aLs noot-kost soekt: zIIn ghoe natVer VerVLoekt. 1. HOe lang sult ghy snóó benden,
Lieven dees' aerds' onhebbelijcke lusten?
Ws herten neyging wenden,
Tot 's Werelts pracht en sot verwaende rusten?
Haer lust//is last//haer rust//vermast,
Haer prachten niet als looghen:
Hoe schoon sy schynen//tot enckel niet verdwynen,
Wt ons ooghen.
2. Waer toe dees rijcke maelen,
Van dranck en spijs, ghesoden en ghebraeden?
Dees opghetoyde zaelen,
Van zijd' en tast, dees kostbaere ghewaeden?
Dees overvloet//van ghelt van goedt,
Van tydelijcke haeven?
Dees hooghe staeten, die ghy hier al moet laeten,
Als begraeven.
| |
[Folio A3v]
| |
3. Wilt ghy met oevel daeden,
V dwarsche zinlijckheden verghenoeghen?
Dijn waerde ziel belaeden
Met sorgh, met angst, en met hert-zeerich wroeghen.
‘Wie matich leeft//hoe dat hy 't heeft,
‘Hoeft nerghens voor te deysen;
‘Heeft meerder schatten//dan of zijn rijck bevatten
‘Veel palleysen.’
4. Eer sal den berghen treffen,
Als daelen laegh de blixem en 'tquaet weder:
Hoe meer hem gaet verheffen
Den tooren, hoe hy swaerder valt ter neder:
'tIs niet soo vayl//met vollen zayl,
De diept', als laeght te kiesen:
Door storm der bomen//eer werden wegh-genomen,
Als de biesen.
5. Beschout hoe dese VVerrelt
Den Myter-staf, oft Scepter groot van waerden,
Een korten wijl beperrelt,
Ghelijck een bloem versneden van der aerden:
Hoe wanckel bout//den Coninck stout,
Op zijn verheven throonen;
Diens groots' verwaenen//den minst der onderdaenen,
preuts sal hoonen.
| |
[Folio A4r]
| |
6. ‘Het eene Iaer brengt 'tander,
‘Maer dat voorby is komt niet weer ter handen.’
De Maenden na malkander
Ons daeghen rad ontsluyten van haer banden.
‘De tijdt ontsteelt//de jeucht het beelt,
‘Daer op sy meest gaet brallen,
‘Hoe schoon 'taenschouwen//men 'tylens siet verouwen,
En vervallen.’
7. Den Phoenix uyt zijn asschen,
Vernieut sich selfs een nieu herschaepen leven.
Na 't oude vels afwassen,
Wert weer den Slang een nieuwe huyt gegeven.
Der boomen naeckt//de Son vermaeckt,
Door s'Hemels-stier ghedreven.
De Zyde-wormen//haer self in't net vervormen,
datse weven.
8. Alleen dees aerds' gheslachten
Wt valsche waen verouderen in sonden,
En lacy weynich trachten
Van God te zijn in't nieuwe Iaer ontbonden.
‘O mensch laet af//siet op u graf,
'tPallays dat ghy sult erven:
‘Dit broose leven//sal u seer haest begheven,
‘En afsterven.’
| |
[Folio A4v]
| |
9. Het zijn oprechte Princen,
Die hier beheerschen haer verdorven lusten:
En wyders niet en winschen,
Als willeloos haer wil in God te rusten.
‘Waer God is mee//noch in de Zee,
‘Noch in der Leeuwen krachten,
‘Noch vyer noch swaerden//noch pijn of doot vervaerden,
‘Zijn ghedachten.’
N.N. VVat MaCh Den IIVer nIet? |
|