Het nieuwe vermeerderde groote harpje
(1703)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 146]
| |
Stem: Waer mag mijn, &c.
O Kers-nacht! schoonder dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't licht verdragen
Dat in de duysternisse blinkt?
Hy word geviert en aengebeden,
Sijn hoogmoet luystert na geen reden,
Hoe schel die in sijn ooren klinkt.
Hy poogt d'onnoosle te vernielen,
Door 't moorden van onnoosle zielen,
En wekt een stad en land-geschrey,
In Bethlehem en op den Akker,
En maekt den geest van Rachel wakker,
Die waren gaet door beemd' en wey;
Nu na het Westen, dan na 't Oosten,
| |
[pagina 147]
| |
Wie sal de droeve Moeder troosten,
Nu sy haer lieve kinders derft?
Nu sy die siet in 't bloed versmooren,
Al eer se nauwlijks zijn gebooren,
En soo veel zwaerden root geverft.
Sy siet de melk op de tippen,
Van die bestorve bleeke lippen,
Gerukt noch vers van 's moeders borst:
Sy siet de teere traentjes hangen,
Als dauw en druppels, op haer wangen;
Sy sietse vuyl van bloed bemorst.
De winkbraeuw dekt nu met sijn boogjes,
Gedoken, en geen lachend' oogjes,
Die straelden tot in 's moeders hert,
Als sterren, die met haer gewemel,
| |
[pagina 148]
| |
Het aenschijn schiepen tot een hemel,
Eer 't met een mist betrocken werd.
Wie kan d'elend en jammer noemen,
En tellen soo veel jonge Bloemen,
Die doe verwelkte, eerse noch
Haer frissche bladeren ontlooken,
En lieffelijk voor yeder rooken,
En 's morgens dronken 't eerste soch.
Soo veld de seys de kooren-aren,
Soo schud een buy de groene blaren,
Wanneer het stormt in 't wilde woud;
Wat kan de blinde staetsucht brouwen,
Wanneerse raest uyt misvertrouwen?
Wat luyd soo schendig dat hem rouwd?
Bedrukte Rachel, schort dit waren,
| |
[pagina 149]
| |
U Kinderen sterven Martelaren,
En eerstelingen van u zaed,
Dat uyt u bloed begint te groeyen,
En heerlijk tot Gods eer sal bloeyen,
En door geen wreetheyd en vergaet.
|
|