Het nieuwe groote harpje
(ca. 1690)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
AuteursrechtvrijStem: Ach treurt nu mijn bedroefde, &c.Wel op mijn Ziel wilt u bereyen,
Tot klagen en tot Treurenis,
| |
[pagina 114]
| |
Zucht uyt mijn hert, wilt oogen schreyen,
Om een die u ontnomen is:
Om eens, die u had bemint,
Is heene,
Door die 't al verslint,
Het was mijn waerde vrindt.
My is mijn Man mijn jeught ontdragen,
Daer mee ik eens was door de Trouw,
En die mijn zwackheyd placht te schragen,
O! lacy Heer, wat heb ick nou,
Veel jaren, en oock veel verdriet,
Te garen, die nu mijn geschiet,
Ick vind mijn Trooster niet.
't Is vijf-en-veertigh Iaer geleden,
Dat ik hem eerst deed ondertrouw,
Wat heb ick suyr en soet door streden,
't Geen gy, o Heer! best tuygen sou,
Ia Heere, al dit voor verdriet,
Kon deere, my in langh soo niet,
Als 't geen my nu geschiet.
| |
[pagina 115]
| |
Ick ben nu oud en hoogh vasn dagen,
Verlaten van natuyr en man,
Aen wien sal ick mijn smart nu klagen,
Van 't geen de boose my doen an;
Geen vrinden, weet ick op der aert,
Te vinden die mijn hulpe baert,
Als doen ick was gepaert.
Ick heb van al mijn soete Schapen,
Van ses behouden nog maer een,
Vijf zijnder in den Heer ontslapen,
Ick wensch die hier niet weer o! neen:
Sy benne, in haer jonge Ieught,
Gaen kenne, d'Aldergrootste vreught,
Die waarlijck 't hert verheught.
Nu is mijn Man haer na gevaren,
Daer ick hem hoop te volgen haest,
Die in ontelbaer vrome Scharen,
Wagten tot de Basuyne blaest,
| |
[pagina 116]
| |
Komt Schapen, die voor mijn reyn;
Wilt rapen voor u druck en pijn,
Des Heeren soet Aenschijn
Wat sal hy aldaer vreugt genieten,
So groot en heeft noyt Mensch bedacht:
Wie soud' het Aertsch dan niet verdrieten;
daer al wat deugt soeckt wort verracht,
Van geene, die noch roemen daer,
Met eene, 't zijn van Christus schaer,
Of men 't met seggen waer.
Dat dit niet was is nog kan wesen,
Betuygt de mondt der waerheyt klaer,
Wie deugt veraght, is ree verweesen,
Niet waert te zijn van dese schaer:
Maer geene, die oprecht en waer,
Het meene is van dese schaer
En toont door deughde klaer.
| |
[pagina 117]
| |
U is 't bewust (o Heer der Heeren)
Hoe ick u dickmael heb gebeen,
Dat gy u wil dog so wout keeren,
En nemen mijn voor hem; maer neen
Gy Heere waert soo niet gesint:
Te eere mijn voor mijnen Vrint,
Gy had hem seer bemint.
Mijn Ziel wilt u te vreden stellen
In al des Heeren wil en doen,
Laet u de boose hier wat quellen,
Gedenckt het schiedt u al ten goen:
Wat dorste sy al niet bestaen,
De borste:
Te doorrijgen gaen; Die haer de vree boot aen.
De Soon die ick noch heb in 't leven
Verhoort dees beede doch van mijn,
Wilt hem o Heer! u Geest steets geven,
| |
[pagina 118]
| |
Dat hy u magh gehoorsaem sijn;
Laet bloeyen dese jonge spruyt,
Doet groeyen, veele vrugten uyt,
En maeckt hem Christi Bruydt.
Nu wil ick duldigh u verwachten,
En my bereyden tot het end,
En al wat werelds is verachten,
U is o Heer de tijd bekent:
Ia uyre, siet ick ben bereyd;
Wilt stuere, uwe Boo, die seyd:
Ontfanght de Saligheyd.
Wat sal ick daer al vrienden vinden,
Als Vader, Moeder, Kinders, Man, En Broeders,
Susters, Gods beminde,
Daer eer de Werelt walgde van,
Die sullen mijn ontmoeten daer,
En vulle mee dees vroome Schaer,
Och! dat ick daer al waer.
Laet dan de woeste Werelt rasen,
En al wat
| |
[pagina 119]
| |
vleesch'lijck is besint,
Die sullen wy daer niet verbaesen,
Om dat ick ben een Hemels-Kint,
Ia eene, die nu is bevrijt,
Van weene, en van smaet en spijt,
Tot in der eeuwigheyt.
S. v. Yderhof. |
|