Het nieuwe groote harpje
(ca. 1690)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 35]
| |
Al van een meysje van seventhien Iaer,
Die de waerheyd wou volbrengen.
Sy wiert 't Antwerpen binnen gebragt,
Gevangen en kort gedwongen,
Maer doen sy voor de Poorte quam,
Sy heeft vrymoedig gesongen
Och! Broeders wilt vast op Christum staen
En wilt daer niet van keeren;
Dat ick soo zwaer gebonden moet gaen,
Is om het woort des Heeren.
In de Vierschaer brocht mense ras,
Om dat meysken t'ondervragen,
Om datse soo jonck van jaren was,
Sy meendense te versagen.
Maer doen sy voor de Heeren quam,
Hoort wat sy ginck gewagen.
| |
[pagina 36]
| |
Och! mijn Heeren hoe zy dy op mijn dus gram:
Heb ick u yet ontdragen?
Wat sprack de Goddeloose party,
Om dat meysken te doen verblooden,
Neen, gy moet af laten u kettery,
Of wy sullen u dooden,
Och! mijn Heeren dat wil ick gaerne doen,
Kont ghy my anders betogen:
De woorden die Christus gesproken heeft koen
Daer na sal ick my poogen.
De Heeren antwoorden na haer verstant
Haer sententie sy daer hooren
Datse sou worden aen een staecke gebrant,
En dat met korte woorden.
Och! mijn Heeren gy zijt van herten quaet,
Hoe kondy dat gedoogen,
| |
[pagina 37]
| |
Te niet te brengen dat vrolijk Zael,
Klaegh ick met weenende oogen.
Met dies quam daer een Capiteyn
Die de werelt wou bekleyden,
Vijf hondert gout gulden boot hy voor haer,
mocht hyse met hem leyden.
In niemant en heb ick geen lust,
De Wereld wil ik verlaten,
Mijn ziel is in den Heere gerust
Gaet wandelen uwer straten.
Na de Marck wiert sy geleyt,
Te branden aen een staecke,
Sy boot den Scherprechter haren mont,
Sy kusten hem aen sijn kaeken.
Hy stackhet Vuyr in 't hout seer koen,
Sy riep soo luyde: O Heere verheven!
| |
[pagina 38]
| |
Al die my dese Tormenten aen doen,
O Heer! wilt haer vergeven.
Sy stont te branden in het vier,
Sy riep al met verlangen,
O! Hemelsche Vader nu scheyd ick van hier,
Wilt doch mijn ziel ontfangen.
|
|