Het nieuwe groote harpje

Een Nieuw Geestelijck Liedt.

Stemme: Schoonste Nimphje van het Woud.

Wel heeft Salomon geseyt, Ydelheyd;
Ydelheyd zijn alle dingen:

[p. 24]

 

Zijn dan alle dingen niet,

 

Dan verdriet,

 

Wat kan eensaemheyd voortbrengen.

 

Wat is doch den mensch alleen,

 

Int gemeen

 

Die hier dickwils met geklach,

 

Nacht en dagh

 

Wordt besocht met veel geweene.

 

Die slecht vreemde oogen siet,

 

Vrienden niet

 

Heeft geen Kinderen noch Neven;

 

Noch met geen vrind'lijk gemoet, wert gegroet

 

Onsoet is sulck mensch zijn leven.

 

Laet hem wercken vroeg en laet, 't helpt noch baet,

 

Om het hoopjen te vermeeren;

 

Wat hy wint of wat hy doet,

 

Spaert of wroet

 

Wie sal 't overschot verteeren.

 

't Is veel beter met sijn tween,

 

Als alleen

[p. 25]

 

Om den last te helpen dregen,

 

Want dat op twee schijven glijt,

 

Beter vlijt,

 

Als dat eene doet bewegen.

 

Ist dat een van beyde valt,

 

d'Ander salt

 

Trouwelijck soecken te beletten;

 

Komt d'een in of d'ander mee,

 

Elck is ree

 

Metter haest een stoel te setten.

 

Een is overwonnen haest,

 

En verbaest

 

En alleen komt haest te sneven,

 

Twee dik snoer van Hennip Flas,

 

Breekt niet ras,

 

Enckeld sal 't hem haest begeven.

 

Twee in d'echt te saem gepaert,

 

En vergaert

 

Konnen malkanderen verwarmen;

 

Die alleen is en wort oudt,

 

's Winters kout

 

Dickmaels seyt hy, ey och armen!

[p. 26]

 

Wat den Prediker hier leert,

 

Practiseert,

 

't Is een goede leer soo 'k meene;

 

Want God selfs sprak in voorspoet,

 

't Is niet goet,

 

Dat de Mensche zy alleene.