De nieuwe Amsteldamsche schouwburg
(ca. 1775)–Anoniem De nieuwe Amsteldamsche schouwburg–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 34]
| |
En in de hoogste graet
Maer siet dan is het fey,
Het is helaes te laet.
Een Iuffrouw principael:
Die myn haer trouw quam vleyen
’t Scheen wel een plaets Rojael,
Maer ach het zijn maer leyen
Om myn te krygen vry:
Al tot haer Minteneur
Maer ach het is voorby,
Daer ik zoo lang om treur.
’t Fortuin diende myn zeer,
En dat in korte dagen
Hoord hoe ik onlangs weer,
Myn liefde op kwam dragen
Aen een Iuffrouw van de Min,
Daer ik quam als een Heer
Die myn in het begin,
Diende na myn begeer.
Het is een groot geluk;
Als het Fortuin wil dienen
Dat myn hielp uit den druk,
En myn niet liet alliene
Een zuyker zoete Meid:
Als ik niet op haer let
Is ’t haer een groote spyt,
’k Verloor haer in het Bed.
Ik kreeg van haer zoo veel:
Dat ik niet kan opnoemen
Van alles fris en eel,
Wat ik maer dogt of droomde
Kom ik by haer te gaen,
| |
[pagina 35]
| |
Sy zyt myn hondje lief
Waer wilt gy nu weer aen,
Het is tot uw gerief.
Of heb ik geen meer Geld,
Ik kan haer maer aenspreken
Dat myn zoo dikmaels kweld,
Sy geeft myn alle weken
Al om tot myn vermaak,
Te drinken een Fles wyn
Of wat ’er in een zaek,
Kan opgesloten zyn.
Nu gaen ik alle daeg,
By veele groote Heeren
Die myn ook even graeg,
Met pleizier diverteeren,
Maer ik schep geen vermaek,
Als in de Libertyd
o Wat een schoonder zaek,
Die zulk een Dogter vryd.
Ik dank de Timmerman,
Met het blaeuwe Cammezooltje,
Die weet ’er ook wel van:
Ik greep zijn heele kooltje!
’t Is waer ik zing een Lied,
Ik voer geen ploeg of schaef:
Ik schryf dit zoo gy ziet,
En blyf altyd een slaef.
Ik leefde zonder pijn:
Met zwelgen en braef drinken,
’k Moest by de Borsten zijn,
Uit Jagen of uit Vinken,
’t Was Herberg uit en in,
| |
[pagina 36]
| |
Kom Hospes geeft een Fles;
Ie geeft myn veels te min
Dok op al was 't ’er zes.
’t Was alle daeg weer aen,
Uit Vissen of uit Reijen,
Ik spotte met vermaen,
Weg met die fantezeyen,
Het moet ’er nou op staen,
Het kander rykelyk af
Wilt maer een Hoentje braen,
Aardappelen zijn maer draf.
Ik leefde zeer zermant,
Gelyk de grootste Heeren,
Met Dames van den trant,
Daer ging ik by spanceeren,
Gestadig in de wijn,
Op Kruk of Kolfbaen,
Maer ag het is fenyn,
Het is met myn gedaen.
Oorlof gy Bollen al:
Gy Dames en gy Heeren,
Als het Fortuin uw diend,
Wilt het maer minteneeren,
Want als het is voorby,
Veel snelder dan de Wind,
Ziet dan is het maer fey,
Men geen Getrouwheid vind.
Zoo leefde ik Nagt en Dag,
In Krotten en Bordeelen,
Als ’t Geld maer duuren mag,
Zal ’t Leven niet verveelen,
Maer ’t is al op en weg,
| |
[pagina 37]
| |
Myn Geld vloog heen als wind,
Ik had geen overleg,
En zokte heel ontzind.
Komt spiegelt u aen my,
Wie dat gy ook mag wezen,
’t Fortuin is geen gety!
Gy moet haer vlugte vrezen,
Pak aen dan als gy ziet,
Het komt niet na u toe,
Wanneer ’t eens heene vlied,
Is het braef arremoe.
|
|