De nieuwe Amsteldamsche schouwburg

Dosia Droom-Lied en Molderent Nagtstuk.

Stem: Leertze van den Zanger.

IK droomden laestmael op een nagt,
Dat ik in der mijn zoete liefs arme lag,

[p. 27]

 

Maer ag het zyn maer Droomen,

 

Mog ik op dat zoet gezigt,

 

Eens zagjes by haar koomen, bis.

 

maer ag dat zoettertje drukten bond,

 

Een rooije bloem al op een witte grond

 

Ik zag het maentje schynen,

 

Als hij agter de Kerk schynt,

 

Loopen de meisjes kwynen, bis.

 

Ik zag verlieft het meysye aan,

 

Ag mijn Godinnetie kom laet ons gaen,

 

Komt voegt u na der mijn zinnen:

 

Het meisye ley zig makkelyk neer,

 

Zy liet hem der zagjes binnen, bis.

 

myn dagt zy sey dat smaakt zoo soet,

 

Iou kluyfie dat is ’er voor myn zoo goed.

 

Kom geeft myn wat in myn schootje,

 

Ag dat smaakt myn suyker soet.

 

Het holletie van mijn poortie, bis.

 

Wel hoe is iou diertie zoo bly,

 

Laet hem nu niet springen uit der de ry,

 

Daer loopen de Boeren aan ’t touwtie,

 

Komt mijn alderliefste Lief,

 

Sij kluyfden aen het boutie, bis.

 

het spulletie dogt mijn regt op ’t lest,

 

En mijn knegie dat deder zijnen best.

 

hy Karrende met alle zinnen,

 

met een zoo brak de Karenton,

 

Zy slurpten de melk maer binnen; bis.

 

Ik scheyde toe van ’t Karrenen af:

 

Zy Wasten mijn hanties en voeties af.

 

Zij sij komt rust hier neder;

 

heb gy dat tot kerne lust;

[p. 28]

 

Flusties kont gij dan weder bis.

 

het is een ding als een hovaal;

 

Root van binnen als een Koraal.

 

Krulleties op het ranties.

 

het is veel sagter als fruweel,

 

In een yonkmans hantie bis

 

De voering is van Root satijn!

 

De eerste maal dan lijden zij pyn;

 

In ’t binneste van der Poortie.

 

Dog sij sijn der geen driesmaal geweest;

 

Of zy likken graag het swoortje, bis.

 

Het heeft een tong maar het spreekt daar niet mee

 

Lippies maar het lepelt niet mee,

 

Daar zyn geen kies of tanden,

 

Anders beten zy of dat tuyg,

 

Van de jonkmans tot schanden, bis.

 

Dus is beschreven myn zoete lief,

 

Mijn Engelinnetje mijn suijker dief,

 

Van ondere na het leven,

 

Te kommende reijs dan sal ik iou,

 

Wat beter stoffen geven bis.

 

Maer ag de vreugd verdween zoo ras,

 

Toen ik ’er ontwaekten alleenig was.

 

Wel wat is mijn overkoomen,

 

Mijn hembt en bed dat was gantsch nat,

 

Door dat verliefde Droomen, bis.