De nieuwe Amsteldamsche schouwburg


Een vermakelyk Matrooze-Lied.
Stem: De Liefde met een zoet genugt. DE blaeuwe vlag die waeyd, En ons Schip dat leijd en swaeijd, de wind waeyd in ons blinde, En ons Anker voor de boeg, Is het niet een vreugd voor ons. Luystert toe Matroosies al, Wat ik u verhalen sal, Hoe dat ik laetst ben gevaren, Op een Iantje excellent, Door de wilde woeste baren, Na Bengalen wel bekent. En wie zouder niet sijn belust, Om te zien den
[pagina 22]
Bengaelse Kust, de Hoeren schoone Vrouwen Altijd in de Spaense wijn, ’t Is een lust om aen te schouwen, Als wij bij de Hoertjes sijn. de edele Prince vlag, Van het Land men waeyen sag, En wij gaven vier vijf schoten, De Loots quamen ons aen boord, En wy zeijlde onverdroten, De Rivier op soo ’t behoort. Toen wy aen het Landje quam’, Hoord eens wat wij daer vernam; de Hoeren quamen ons tegen, En maekte zoo groot remoer, Ik zal u Dienaresse wezen, want ik ben zoo fraje Hoer Op het midden van de Ree, Smeten wy ons Anker neer, Als ons Anker was gevallen Riep de Schipper overluyt, Sa Matroosjes altemalen, Stiegt nu eens na opwaerts uit. Toen zijn wij na boven gegaen, Om het zeyltje te beslaen, En terstond zullen wy quartieren, En varen met de Boot aan Land, Om ons zelver wat te plazieren, Met de Hoertjes abondant.