De nieuwe Amsteldamsche schouwburg

Den Lof der Bloeymaand

Vois: van de swermer Mars

WAt vreugd, wat geur, wat aengenaemzaemheid,
Geeft de mey ons met haer Lentetyd;
Wyl de Nagtegael, met zijn held’re tael,

[p. 15]

 

Verquikt de Diertyes altemael

 

Hy zingt lustig en reael,

 

Grof en fyn en musikael

 

Waer door het Vee van vreugd opspringt,

 

Het Pluymgediert by dage zingt

 

Altemael, zoet ter tael

 

Vroeg en laet, Inderdaet

 

Van ’s morgens dat den dag opgaet,

 

Ieder Vogel op zyn maet,

 

En den Uyl by avond laet.

 

Alle Vrugten en Boomen staen in haer fleur,

 

En de Bloempyes die geeven een zoete geur,

 

Al het groen gewas, aen de Waterplas

 

Springt het Fonteintye als een glas:

 

Hoe schoon staet het Groengewas

 

Ook de klavers in het Vlas;

 

Door den dauw bepaereld heel charmant,

 

Elk druppel blinkt als een diamant,

 

Ziet elk paer, treed te gaer

 

In de mey, even bly

 

Al met een Liefye aan zijn zy;

 

Philis speelt een melody

 

Op zijn Hobo en Schalmy.

 

Diana trekt gestadig op de Jagt,

 

Om het Wild te schieten dat haer ’t beste dagt,

 

Bacchus schenkt het nat; Uit een zuiver vat,

 

Waer van dat haer veel drinken zat

 

Die dan vallen op hun gat,

 

En de Bloem-hof dus beklat

 

Catryn die wyt het op Adriaen,

 

Maer die Schoone heeft ‘t haer zelfs gedaen

 

Ag wat raed, ’t Is te laet,

[p. 16]

 

Dries en Griet, kyven niet

 

Sy zeggen ’t is met vreugde geschied

 

Dat wy vielen in het Ried,

 

Maer na laggen komt verdriet.

 

So haest als doorbreekt de gulde Son,

 

Zag men Philis, Leander, en Coridon

 

Met haer liefyes plaisant, t’zamen hand aen hand

 

Wandelen langs een waterkant,

 

Daer zy spreken met verstand

 

Van den Huwelijken band,

 

Sij zetten haer zomtijds in het groen,

 

’t Is om haer zoete Liefyes te voldoen

 

Venus wigt, met zijn schigt,

 

Komt gezwind, als een wind

 

Hy zoekt tot hij zijn liefye vind,

 

En geeft aen dat zoete Kind

 

Dan de Bloem die zy bemind.

 

Men ziet den boer nu werken op ’t Land

 

Die met vreugd geduurig zaeid en plant:

 

En den Hovenier ziet men met plaisier:

 

De bloempyes plukken na de zwier,

 

Venus blaekt door ’t minnevier

 

wyl baghus ons geeft lekker bier

 

De Scheepyes laveeren wel door de See,

 

En de Visyes die zwemmen tot aen de Rhee

 

Siet elk Paer, by elkaer

 

zijn verblijd in deez’ tyd,

 

Door d’aengename Groenigheid

 

Jonkmans toond ook wie gy zijt

 

Doorbrengt de Meij met lustigheid.