De nieuwe Amsteldamsche schouwburg

Een nieuw Liet, van een Klagende Maagt, over haar Minnaar

op de Wys: og wat is myn overgekomen:

Ik heb wel reden om te klagen,
Over myn bedroefde staat,
Want ik kan het, niet langer verdrage
De Smart die mijn ter herten gaat
Koridon wilt mijn beminnen,

[p. 11]

 

Ik moet zeggen voor gewis,

 

Dat den eersten dag van paren,

 

Oorzaak van de Liefde is.

 

Toen hy het eerst na mijs kwam vryen

 

Ik kreeg meest altyd een present,

 

Maar nu gaat hy myn vermyen,

 

Doet of hij my niet en kent,

 

Ik moet zeggen &c.

 

Het Huwelyk is waert hoog te schatte

 

En het Egte Trouw Verbond,

 

Ag mogt ik Filis omvatte,

 

Met een Kussje voor zyn mont,

 

Ik moet zeggen &c.

 

Mijn alderliefste Cupidootje,

 

‘K bid u heb dog Medely.

 

Gy hebt reets gewond myn schootje

 

‘K bid u houd een oog in ’t Seyl.

 

Ik moet zeggen &c.

 

Maar nu zie ik myn verlaten,

 

En gekweld met minnepyn,

 

Maar wat kan myn klagen baten,

 

Ik kan dog niet geholpen zijn.

 

Ik moet zeggen &c.

 

Een Ider die gaat mijn vermeyden,

 

Dat is myn te zware smart,

 

Eene die myn staag doet lyden,

 

En die heeft doorboort myn hart.

 

Ik moet zeggen &c.

 

Ik wil in Eensaamheid gaan leven,

 

Daar myn niemant hinderen kan,

 

Want myn niemant troost kan geven,

 

Waar toe dient het leven dan,

[p. 12]

 

Ik moet zeggen &c.

 

Ik raad u Meysjes wilt gy vrijen,

 

Stelt u zin dan niet op een,

 

Dan zo raakt gy in geen lyen,

 

Gelyk ik zit in ’t geween,

 

Ik moet zeggen &c.