De Nieuwe Oost-Indische rooseboom

Minne-Zang.

1.
HEt Rooze-knopje,
Ontvangt graag een dropje,
Des dauws om ’t Beitje te voen,
Maar ’t is nau ontlooken,
Of ’t Beitje gedooken,
Van onder het jeugdige groen,
Komt het Bloempje belaagen,
In het krieken der daagen,
En geeft het soo meenige zoen.

[p. 94]

 

2.

 

Maer minne Lusjes,

 

En dertele Kusjes,

 

Van beide die waren gemeen,

 

Want als het hoofd verhoolen;

 

Den Koning gestoolen,

 

Dan vloegt ’er dat diefje weer heen,

 

Segt tegen het Roosje,

 

Ik gun u het Bloosje,

 

U Nektar die dient myn alleen.

 

3.

 

ô Soete vryheid,

 

Gy syt die myn blyheid,

 

Steeds toelagt teegen de trouw:

 

Wie kan u dog haten,

 

Of immer verlaten,

 

Verbonden te syn aen een Vrouw,

 

Daer Druk, Sorg’ en Smerten,

 

Doorknaegt onse Herten,

 

Met een ysselyk Na-berouw.

 

4.

 

ô Soete vereene,

 

Voor die het wel meene,

 

Wat baert gy stadig een vreugt,

 

Daer wulpsheid en weelde,

 

Niet anders en teelde,

 

Dan het droevig bederven der Jeugd,

 

Weg Jeugd met u drifte,

 

Kiest Huw’lyks gifte,

 

Dan leeft gy gestadig in vreugd.

EYNDE.