De Nieuwe Oost-Indische rooseboom
(1784)–Anoniem Nieuwe Oost-Indische rooseboom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 74]
| |
Stem: Een Gelders Graef, &c.1.
DE Winter is voorby gestreeken,
De Zomer die staet voor de deur:
Die ons soo lieffelyk komt kweeken,
Met schoone Blompjes soet van geur,
De warme dagen Lief doe komen aen!
Kom laet ons jagen daer de Bloempjes staen,
Die cierlyk open gaen.
2.
De Mey toont ons syn beste dagen,
Van Bloemen Kruyden en van Gras,
Hy doe uitloopen de groene Bladen,
Van het lieflyk Boom gewas,
Waar op het diertje met een zoete taal,
Zingt tiereliertje, maar den Nagtegaal
Verziert het altemaal.
3.
In ’t veld hoord men den Leeuw’rik zingen,
Al kweelende vliegt hy naer de lugt,
In het duin daar ziet men de Konyntjes springen,
Zy leeven daar in zoet genugt,
Dat mosse-prytje roept staag de dief, dief, dief,
Het Honingbytje heeft de Bloempjes lief,
Zy staan tot zyn gerief.
4.
Het Swaalfje met zyn snelle wieken,
Vliegt als een schim straks hier en daar,
| |
[pagina 75]
| |
Zoo draa den dag begint te krieken,
Komt den gebekten Ooijevaar,
Naar buiten vliegen om te zoeken aes,
Hy gaat bedriegen den kikvorsch, by den baas,
Speelt met een groot geraas.
5.
Twee Schaapjes aan een tuig gestrengelt,
Die trekken saamen eenen lyn,
Wat verder zit ’er een en hengelt,
Daar dient patientie by te zyn;
Al zyn verlangen is naar snoek of baars,
Kan hy die vangen, houdze voor wat raars,
Maar vangt somtyds wat aars.
6.
’s Morgens kraait de Boer zyn haantje;
Maar komt eens aan de waterkant,
Daar ziet men ’t wit geveerde zwaantje,
Langs de willigen abondant;
De vogeltjes zingen boven in ’t geboomt,
De Visjes springen daar het water stroomt,
’t Is lust onder ’t geboomt.
7.
’t Is lust om te gaan vermeiden,
Wanneer den dag gaat krieken aan,
Ziet men de Koetjes in de Weiden,
Met zoete Melkje zwaar belaan,
Waar op het Boertje met zyn Huisvrouw past,
Hy neemt een snoertje bind haar bientjes vast,
Ontslaat haar van de last.
8.
Nu wil ik eensjes gaan besluiten,
Van al het geen ik heb gezien,
Aanschouw de wonderen daar buiten,
Treet met uw tweeen, ik was alleen;
’t Komt al van boven deeze zoetigheid,
| |
[pagina 76]
| |
Laet ons gaen looven Godes Majesteit,
Tot in der Eeuwigheyd.
|
|