De Nieuwe Oost-Indische rooseboom

Nieuw Lied, van een bedroogen Boer.

Stem: Van ’t Koek-wyf

1.
BUyten ’s Gravenhaeg,

Is een Boer woonagtig,

Die schier alle daeg,
In de stad kwam pragtig;
By een Juffrouw,
Die hy wel beminde,
Maer de hoer ontrouw,
Die ging hem verblinde,
Want al haer gezoen,
Was maer om de poen.

[p. 17]

 

2.

 

’t Was al Avoes Santee,

 

Juffrouw hoog gepreezen:

 

’t Is maar geld van het vee,

 

Laat ons vrolyk weezen,

 

Zegt wat u lust,

 

Ik zal ’t haalen laaten;

 

Myn Engel weest gerust,

 

Want ik heb nog plaaten,

 

Sprak de Boer kerjeus,

 

En hy klopte op zyn beurs.

 

3.

 

Maar toen de hoer dat zag,

 

Dat de Boer had schyven,

 

Sprak ik zal ’t gelag:

 

Nog eens ter deeg opschryven,

 

Met joosies kryt,

 

Schreef zy twee voor eenen;

 

Zy heeft tot den boer gezeit,

 

Huisman wilt niet weenen,

 

Dertig gulden klaar,

 

Dat is u gelag voorwaar.

 

4.

 

De boer betaalde haar,

 

Door de min ontsteeken:

 

Dertig gulden klaar,

 

En hy begon te spreeken,

 

Ik heb nog meer,

 

Speesie van rejaale:

 

Als die zyn verteert,

 

Zullen wy meer haalen,

 

Juffrouw strykt weg u geld,

 

’t Leid hier wel geteld.

 

5.

 

Maar als de boer dat dogt,

[p. 18]

 

Met haer wat vreugt te rapen,

 

Doe sprak de snoode hoer,

 

Wouje by myn slapen:

 

Dat moet voor myn,

 

Nog twee Ducaetjes syn:

 

Ik tel ’t u tot een duit:

 

Sprak den boer met lusten;

 

’t Geld moet syn verbruid,

 

Eer sal ik niet rusten.

 

6.

 

Ik ben al myn geld nu kwyt,

 

Sprak den boer met sugten,

 

Waer sal ik nu arme bloed?

 

Waer sal ik heen vlugten?

 

Nu moet ik heen!

 

Al na Oost Inje vaaren,

 

Al door de Woeste Zee:

 

Voor vyf, ses, seven jaren;

 

Ik wou dat deesen Hoer

 

Na den drommel voer.