De Nieuwe Domburgsche speel-wagen

vermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje

De Schip-breuk van de Engelsche Matroos.

Een zingende Pantomine.

Och wat is my overkomen,

Op myn laetste tocht die 'k dee,

Yder mensch zou daer voor schroomen,
Zoo ik 't verhael hem deelde mee:
Naeuwelyks waren zy gevaren,
Drie etmalen ver in zee,
Door een onweer op de baren,

[p. 70]

 

Brak de groote mast aen twee;

 

't Schip dat rysde, 't Schip dat daelde;

 

Eindelyk kreeg het zulk een smak,

 

Dat het op een klip verdwaelde,

 

En aen duisend stukken brak.

 

Toen was het mannen berg jou luize,

 

Zwemmen was het alderbest:

 

'k Moest als een End verhuisen,

 

Dat gestoord word in zyn nest:

 

Maer wanneer ik zwom in 't water,

 

Ag ik zal 't nooit vergeten,

 

Dat, Haest een Haey met zyn' snater,

 

In den Box gebeten had:

 

'k Ben tot na de wal gezwommen,

 

En aldus 't gevaer ontsnapt;

 

Straks ben ik aen land geklommen,

 

En tot hier toe voortgestapt.

 

Wat zal ik nu gaen beginnen,

 

Nat en koud in desen staet,

 

Maeg en beurs is schrael van binnen:

 

Ag hoe raek ik van de straet:

 

Zoo de hospes nu wil borgen,

 

En maer tappen op crediet,

 

Dan zoo ben ik buiten zorgen,

 

En ik denk om geen verdriet;

 

Hoe geen zwarigheid voor desen,

 

Heb ik daer de poen verteerd,

 

'k Wed hy zal zoo boos niet wesen,

 

Dat hy nu niet crediteerd.

 

'k Heb de moed nog niet verloren:

 

Het couragie dat is gang,

 

Sagt den hospes mogt het hooren,

 

Die zong wis den babokzang,

 

Scheerje wil van hier vertrekken,

[p. 71]

 

Of ik zalje op u pens,

 

Met een Beesemstok toedekken,

 

Datje lykend na geen mensch:

 

Daer is 't Wyf die is veel zagter,

 

Bloed zy heeft my in de Neus,

 

'k Wed ze my roept aenstonds agter,

 

Het daer geeft ze reeds de leus.

 

(De Waardin zingende tegen Piet)

 

Wel Uriend wat 's u begeer,

 

Wel Uriend wat 's u begeer,

 

Maekt haest my dat te zeggen;

 

Want 't volk hier binnen wagt my daer,

 

Ook heb ik niet lang tyd myn vaer,

 

Hoe ziet gy zoo bedroeft en naer,

 

Komt zegt 't my maer.

 

(Piet)

 

Wel hoe nou Iuffrouw Griet,

 

Wel hoe nou Iuffrouw Griet,

 

Hebt gy my zoo vergeten,

 

Beste my wel, kend gy my niet,

 

Ik ben jou ouwe kland jou Piet,

 

Die hier veel geld spandeerde en liet.

 

(Griet tegen Piet)

 

Gy Piet ik zag u nooit,

 

Gy Piet ik zag u nooit,

 

Zoo arm en zoo pover;

 

Ik loof jou Geld en Goed,

 

Uerspeeld verhoerd als gy meer doet,

 

Daerom gaet maer van hier heel zoet,

 

Iou naekten bloed.

 

(Piet)

 

Wel Griet wat praet is dat,

 

Wel Griet wat praet is dat,

 

Is 't ernst of is 't gekken:

[p. 72]

 

Ik zeg dat ik niet wil van hier,

 

Uoor dat ik spreek jou Man of Knier,

 

Ga tapt terstond een kan oud bier,

 

En roept heur hier.

 

(Griet)

 

Wel schoft nu wil ik niet,

 

Wel schoft nu wil ik niet,

 

Myn Man of Knier gaen roepen,

 

Gy zult niet komen in myn huis,

 

Ik merk je hebt geen munt nog kruis,

 

Daerom maekt hier geen gedruis:

 

Weg naekte Luis.

 

(Piet)

 

Weest toch zoo haestig niet,

 

Weest toch zoo haestig niet,

 

'k Zal u myn reis verhalen:

 

Maer zy is doorgegaen heel kwaed,

 

En laet my staen hier op de Straet;

 

Maer wie komt daer in ryk gewaed,

 

Ha't is myn maet.

 

Zyn Maat geeft hem Geld, en zy gaan zamen

 

In de Herberg, daer Piet toen welkom was,

 

En zong met een glas Wyn het besluit.

 

Laet ons vrolyk zyn,

 

By de meisjes en de Frisse Wyn;

 

Hei wakker aen 't Glas grypt ras,

 

Lustig aen, Laet de wyn na binnen gaen,

 

Komt schenkt nog eens in,

 

En klinken wy verheugt van zin.