De Nieuwe Domburgsche speel-wagen

vermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje

[p. 73]

Het Regt gedaan binnen Middelburg, den 16 September 1754. aan Pieter de Waal, dewelke zyn Slaapbaas met een Mes heeft Dood gestoken, waar voor dezelve, na alvorens een zwaar berouw en hertelyk leetwezen getoont en beleden te hebben, door den Scherprechter met het Zwaart is Onthalst.

Stem: ô Holland schoon gy leeft in Vreê.

Wanneer de Mensch den Heer verlaet,
Die van hem is geweken,
Uervalt hy wis tot alle kwaed,
Tot Zonden en Gebreken;
Dan speeld den Zatan zynen Rol,
En 't Hert dat is van Boosheid vol,
Om alderley Misdaden,
Te dryven vroeg en spade.

Zoo is het ook met my gegaen;

Ik heb den Heer verlaten,
Ik liet my niet ten goede raen,
Ik was voor 't ydel praten,
Ik sloeg, als eenweerspannig Kind,
De goede lessen in de Wind,
En ging myn Ieugdig leven,
Tot Zonden overgeven.

Ik die in 't lieve Uaderland,

Bevryd van Zee en Baren,
Naeuw uit het Oosten was geland,
In 't bloeijen van myne jaren:
In plaets dat ik des Hemels Heer,
Daer voor zou geven lof en eer;
Ging ik myn Geld verteeren,
Met brassen en met smeeren.

[p. 74]

 

Maer was 't eilaes daer mee gedaen,

 

En waer 't daer mee gebleven:

 

Ik had geen grooter kwaed gedaen,

 

Zoo als ik heb bedreven;

 

Maer ach! ik heb in toorne groot,

 

Myn Slaepbaes onverwagt gedood,

 

En hem een steek gegeven,

 

Waer door hy kwam om 't leven.

 

En schoon ik nam terstond de vlugt;

 

Op Huysen en op Daken,

 

Het bloed dat tot den Hemel zugt,

 

En van de Moord eischt wraeke,

 

Gedoogde niet dat ik niet ontkwam,

 

Zoo dat men my gevangen nam,

 

Door 's Heeren Dienaers handen;

 

Die my boeiden met banden.

 

Zy bragten my op 's Gravensteen,

 

Daer ik ras heb beleden,

 

Myn snood bedryf en Gruwelheen,

 

Uoor d'Edele Agtbaerheden:

 

Die my om myne misdaed groot

 

Uerwesen hebben tot de dood;

 

Myn levensdraed te kerven,

 

En door het Zwaert te sterven.

 

Nu sta ik hier op het schavot,

 

Om Loon naer 't werk t' ontgangen,

 

Uergeef genaderyke God,

 

Al myne boose gangen;

 

Gedenkt tog niet myn zonden schuld,

 

Myn hert met waer gena vervuld,

 

Wascht my heel rein en schoone,

 

In 't bloed van uwen Zoone.

 

Gy hebt wel meer Heer uw gena,

 

Aen moordenaers bewesen,

[p. 75]

 

['t] Opregt berouw kwam nooit te spa,

 

Gunt my dat ook mits desen,

 

Ontfangt in desen bangen stand:

 

Myn geest ô Uader in uw hand,

 

En laet my by u komen,

 

In 't Paradys der Uromen.

 

Komt hier gy oud en jong te zaem,

 

'k Zal u een leerbeeld geven,

 

Ureest voor des Heeren grooten Naem,

 

En beterd toch uw leven:

 

Steld Zyne alwetenheid voor 't oog,

 

Gy zyt beneen, en Hy om hoog,

 

Hy beschouwt met zyne oogen,

 

Al uw doen uit den Hoogen.

 

En zyn 'er misschien in den hoop,

 

Die op myn einde merken,

 

Wier snood bedryf en levensloop,

 

Uerr' overtreft myn werken:

 

Schoon gy 't aerdsch gericht ontvlied,

 

De Heer die uwe wegen ziet,

 

Beterd gy niet uw leven,

 

Zal u eens straffe geven.

 

Uaerwel nu al de Urienden myn,

 

Adieu myn Welbekende,

 

Ik ga vol moed, Schoon met veel pyn,

 

Myn dierbaer leven enden,

 

Uergeef my heb ik u misdaen,

 

Stil u gesugt en droef getraen,

 

Wil u in God versterken,

 

Ik kryg maer loon na werken.