De Nieuwe Domburgsche speel-wagen
(1767)–Anoniem Nieuwe Domburgsche speel-wagen, De–
Auteursrechtvrijvermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje
[pagina 59]
| |
Stem: Komt hier gy jonge Meisjes.
Nu heb ik lust tot zingen,
Uan d' hedendaegse Swier,
En wat al raere dingen,
Men nu houd voor Pleizier,
Heel anders als voor deesen,
Is 't jonge volk by een,
Dat eertyds goed kon weesen,
Dat is nu heel gemeen.
Uoor vyftig, zestig Iaeren,
Zoo daer of daer ontrent
Was in dat zoet vergaeren,
Het Kaertspel onbekend,
De heeren van die dagen,
Die wisten daer niet van
Men kon geen Juffers vragen,
Allon wie wil 'er an.
Het Gansje was de Moode,
Het Dambord stond gereed,
Meer was 'er niet van nooden,
Zoo wierd de tyd besteed,
Of was men by Serrieusse,
Of by de Geestelykheid,
Uan Lutherse of Geusen,
Daer wierd het Spel gemeid.
De fyne mennooos Kind'ren:
Die schuwen als de Pest,
Dien Ydelheid kon hind'ren,
Nu is 't meest als de rest,
Het stigtelyke zingen
| |
[pagina 60]
| |
Dat was 't gewoone werk,
Of diergelyke dingen
In huis of in de Kerk.
Daer liet de Fluyt zig hooren,
Geen dertele Fiool
Kon iemand ooit bekooren,
Dat was uit 's Waerelds School,
Maer ach waer zyn die tyden,
Sprak laest myn oud Oom Ian,
Die zeedert zyn verscheiden,
Men weet daer niet meer van.
Nu is het al Quadrielje,
Of omb're, kenje 't niet,
Met basta en Spandielje,
Zes in de Favoriet,
En zoo wat franse Namen,
Door Waelbuur hier gebragt,
Met andere prullen kramen,
Door 't vreemde volk bedagt.
Dan praet men onder 't speelen,
Charlot dat staet charmant,
'k Sou uw bousquiere stelen,
Waer koopje dog die kant?
Kyk wat een fraeije Algrette,
Wat heerlyk Agrement,
Die Neu d'Amour lizette,
Die is nog onbekend.
Ia roepter 'er weer een ander,
Die Tabelje staet schoon,
Soo volgt men dan elkander,
En zingt den hoogsten Toon,
Uan Cocluchons mantieljes,
Pelices Negliger.
Ergeres en Chinieljes,
Soltanes en Colier.
| |
[pagina 61]
| |
Madame Petit Pierre,
Die is thans nu premier,
Gratieuze Salitaires,
Ruban, Grosse baute,
De Geus de Pompadour,
Uerkoopt zy Abondant,
Pomade voor de Toure,
Na d' hedendaegste Trand.
Dan schemt men op de heeren,
Anthonie is een Uil,
Ik zou hem niet begeren,
En henry die is vuil,
Deeze is een kaele Ionker,
En die een malle Gek,
En Iaques is een Pronker,
Ian heeft een scheeve Nek.
En Ferdinand zou Trouwen,
Met een van myn Salet,
Maer 't zal die zoo berouwen,
Zyn voogt heeft hem belet,
Daer is de vader tegen,
Mama zou 't niet verstaen,
Die had zyn wil verkregen,
Met deese zal 't wel gaen.
Zoo geeft men dan Sententies,
In 't honderd by 't douzyn,
En trekt 'er Conzequentes,
Heel mis en sonder schyn,
De Waereld is verwilderd,
Daer Pallas pleeg te staen,
Is nu een Uil geschilderd,
Het is met ons gedaen.
|
|