|
| |
| |
| |
| |
De landman,
In den morgen.
Wyze: Geeft een Aalmoes, enz.
Welkom, welkom, schoone morgen!
Welkom, schoon gy nieuwe zorgen,
Op myn zwakke schoudren laat,
Dank zy God, ik mogt verryzen,
'k Wil nu loven, 'k wil nu pryzen,
Hem, dien voor my zorgt en waakt;
Hy, de Vader aller menschen,
Heeft het met my welgemaakt.
Gisteren was ik af van 't werken,
Gantsch vermoeid door al myn leên,
Weinig slaap kon my versterken,
ô Wat aardsche zaligheen!
| |
| |
Stil, genoeglyk 't land te bouwen,
Steeds te hoopen, en vertrouwen,
Op den zegen,van den Heer,
Hier, hier kan geen stad byhaalen,
Ik althands verlang niet meer!
Wat toch zou ik meer begeeren,
Van den vader der Natuur,
Daar ik elken stond kan leeren
Zyn hoogwys en goed bestuur?
'k Mag Gods vaderlyke trekken
Staag aanschouwen, en ontdekken,
In al 't geen rondsom my zweeft;
'k Zie het aardryk vruchten geeven,
Waar en mensch en vee van leeft.
'k Zie de zon uit 't oosten ryzen,
En in 't westen ondergaan,
'k Hoor, byna op Engten wyzen,
't Zangryk choor den loftoon slaan:
'k Zie hoe zonneschyn en regen,
Tot verkwikking zyn en zegen,
Van de menschen en het vee;
Ach! hoeveelerley genoegen,
Brengt het boere leven meê.
| |
| |
Ryken mogen zich vergaapen.
Aan wat ydele pracht en eer,
Laat te slempen, lang te slaapen,
Speelen, dansen en wat meer!..
Maar dit alles kan niet geeven.
Zulk een stil genoeglyk leeven
Als de boer op 't land geniet:
't Eind van zulk een vreugd moet weezen,
Kommer, angst en zielsverdriet.
'k Hef dan stil myn ziel naar boven,
Tot myn' Schepper en myn' God,
'k Wil hem dienen, leeven, loven;
Als besteller van myn lot,
'k Ga dan, met vernieuwde kragten,
Zonder draalen, zonder wagten,
My weer tot den arbeid spoên:
'k Hoop zo lang ik hier mag leeven,
Aan myn pligten te voldoen.
|
|
Auteursrechtvrij
