Nieuw liedeboek, tot vermaak van 't algemeen

[p. 17]

De melkmeisjens.

Wyze: Laatstmaal als ik in 't Maisaizoen.

Kom, Kniertje zus ontwaak myn kind,

't Werd tyd de dag breekt aan.

Ei zorg dat gy uw kleedren vindt,

En trekze schielyk aan;

Ik hoorde Grietje al,

De meid van buurman Jan,

En Piet roept: Pleun: wat binje mal,

Kom spoed u brengt de kan.

Nu Kniertje haast u, repje dan,

Het melkgoed staat gereed,

De knegt komt met de koeyen an,

't Is laater als gy weet:

Zo aanstonds komt de zon,

Ik zie reeds 't morgen rood,

Ach! dat ik maar aan 't melken kon,

Het melken geeft ons brood.

[p. 18]

 

De Koeitjens bulken in het veld,

 

Heur uyers zyn gelaên,

 

Gy weet vaêr is 'er opgesteld,

 

Dat wy vroeg melken gaan.

 

't Past aan geen boere meid,

 

Dat zy heur' tyd verslaapt,

 

Gy weet wat men van Neelbuur zeit,

 

Die smorgens geeuwt en gaapt.

 

 

 

De luiheid wordt by elken stand,

 

Met regt verfoeid, gehaat,

 

Maar 't is voor boeren op 't land,

 

Het schandelykste kwaad:

 

Die traag zyn werk verricht,

 

Heeft zelden veel geluk,

 

Maar dien voldoen aan zynen pligt,

 

Kwelt spaarzaam leed of druk.

 

 

 

Gy weet hoe Jan, de knegt van Kryn,

 

Was yvrig in zyn werk,

 

Hy huwde met Jan Keessens Tryn,

 

De knaap was vlug en sterk,

 

Zy bragt geen huwlyks goed,

 

Maar sloofde vroeg en laat

 

Altoos volyvrig, wel gemoed,

 

Nu zynze liên in staat.

[p. 19]

 

Zy namen trouw heur kerkgang waar

 

En deeden d' armen wel,

 

Tryn kreeg een kindje alle jaar,

 

De oudste, Pieternel,

 

Is nu pas twalef jaar;

 

Zy schryft al goed en leest,

 

Zy woont en werkt by beste vaêr,

 

Ze is altoos bly van geest.

 

 

 

Dit is de vrucht van naarstigheid,

 

Dit is het loon der deugd,

 

Nu, Kniertje zus! nu lieve meid,

 

Nu wakker aan met vreugd:

 

Verdubblen wy de vlyt,

 

Dan word de schâ vergoed,

 

Het wel besteeden van den tyd,

 

Geeft een gerust gemoed.