De nieuwe Amsteldamsche buyten-zingel

Een Vermakelyke Vrysters-Zang, over het verwelkomen van haar Minnaar.

Op een Aangename Wys.

O dag! ô lang gewenschte dag,
daar meenig Mensch na wenschen mag,
Ons Scheepjes komen binnen,
‘t Is voor Hellevoet of Rotterdam:
dat daar myn lief Thuys kwam;
Ik scheider uit met Spinnen.

Ik schopte ‘t Spinwiel aan een kant,

‘k Stak ‘t liever in de ligte brand;
Ik schopte ‘t met myn voeten:
Ik wil gaan kyken naar de Schuyt:
Of daar myn lief komt uit:
Hoe minnelyk zal ik hem groeten.

[p. 61]

 

Wie hoor ik kloppen voor myn deur,

 

Bend gy het beminde Serviteur,

 

Wellekom zo moet gy wezen.

 

Hoe minnelyk was de eerste Brief,

 

die ik u schreef myn lief,

 

Hebt gy die wel doorlezen.

 

ô Ja! myn waarde pand?

 

Het zoete Schrifje van u hand,

 

dat was tot myn vermaken,

 

Maar toen ik kreeg de laatste brief;

 

Van u myn zoete lief,

 

Verstond ik eerst de zaken.

 

Ach lief, wat hebt gy in de zin,

 

Wilt gy nu weer het See-gat in,

 

Of wilt gy met myn paaren,

 

So haald u Seyltjes spoedig in?

 

doet maar na u Vrysters zin:

 

dan hoeft gy niet te vaaren.

 

Een vrouw en is geen vryster meer,

 

Sy is geen meester van haar eer,

 

Sy mag geen Jonkman minnen:

 

Maar als het Ja woord is gezeid,

 

Dan is de knoop geleid,

 

Die niet is te ontbinden.