De nieuwe Amsteldamsche buyten-zingel

[p. 29]

Een Raar Voorval, tussen een Ionkman en een Dienst Maagt, dewelke ‘s Avonds aan haar Heers Deur sittende, een zoet gezelschap kreeg.

Stem: Ik ging lest Wandelen.

Ik ging lestmael de Willige boomen tellen,
En daer ontmoete my een zo brave Tas
Ik speculeerde op die Ionk gezellen:
Die daer de schoonste in de Noppen was.

Het was een Dienstmaegd zo ik kon bespeure

Maer als een Iuffrouw was zy aengedaen:
Zy droeg de Sleutel van haer meesters deuren
Alleene bleef zy voor een Tuyne staen.

Ik heb myn Hoedje zo fraey afgenomen

En ik bood haer zo minnelyk goeden dag,
Ik zy schoon kind wie wagt gy hier te komen;
Dat gy alleenig hier zo staet en wagt.

Zy zey Ionkman ik heb niemand te wagten

Ik heb Gasten gehad die zyn gegaen:
Dat heeft geduurd drie Dagen en drie Nagten
Lust u een Glaesje blyft niet buiten staen

Doe ik dat hoorde trad ik by haer binnen

Ik zy Schoon kind dat Glaesje lust ik wel:
Ik heb een Iuweeltje ik wou ‘t wel leenen
Ik denk voorwaer dat ghy ‘t niet houwen zel.

Hebt gy een Iuweeltje laet my eens kyken,

Mogelyk heb ik daer een doosje toe,
Dat zou myn zeker zoo wel gelyken,
‘t Zou myn gelyken zoo ik het vermoe.

Als Cupidoo’s Pyltjes waeren verschoten:

[p. 30]

 

Doen is hy opgestaen en heen gegaen,

 

Dat heeft dat schoone Kind dog niet verdroten,

 

Sy zey Ionkman en wil niet van my gaen.

 

Ik schoot dat schoone Kint van minne lonken,

 

En twee bruyn Oogjes die zy op my sloeg,

 

Dat dee myn Ionge hert ontfonken,

 

‘k Gaf haer een kusje voor haer Roder mond.