De nieuwe vermaakelyke snuyf-doos, zynde versiert met veelderley zoort van aardige en aangenaame gezangen
(ca. 1750)–Anoniem Nieuwe vermaakelyke snuyf-doos–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
Op een aangenaame Voys.Gelyk een Schip op Zee,
Geslingert door de woeste Baaren,
Tragt na een goede Rhee,
Om te ontvlieden de gevaaren,
Zoo is myn Lief ontsteld,
En of ik doe geweld,
Om dit verslindend Minnevier te stelpen,
Zoo is myn Hert belust,
Aanstonds weer ongerust,
Al wat ik doe, niets kan myn helpen.
Mie Mie u zoet gelaat,
Komt myn Jonk Hertje te bekooren,
Indien gy myn verlaat,
Zoo is myn vryheid gansch verlooren,
Princes aan u moet ik,
Myn Trouw alleenelik,
Aan u alleen moet ik myn Liefde geven,
Helaas wat nu gedaen,
Komt laet ons heene gaen,
Ik moet met myn Princesse leeven.
Kloek aan Prins als een Held,
Kloek aan volhert in uwe zinnen,
Gy doet myn Ziel geweld,
Stelt uit uw hooft het dertel minnen,
Blyft u Princes getrouw,
Gy weet zy heeft u nouw,
Met zoo veel Liefdevier ontfangen.
| |
[pagina 89]
| |
Blyft voor altoos by myn,
Wilt myn een Trooster zyn,
Want na u is al myn verlangen.
ô Gode staat my by,
Ik bid u heb dog mededoogen,
Terwyl ik ben in ly,
En dat met traanen in myn Oogen,
Ach! ach! ô bittere Dood!
Haalt my nu uit de nood,
Of ik zal ‘t aan myn leeven wreeken.
Terwyl ik ben allein,
en nu getroost moet zyn,
Ik wil myn Jonkhert nog doorsteeken,
Adieu Princes vaart wel,
Adieu ik moet u gaan verlaate,
Ik ga na het Hof weer snel,
Myn vreije dat kan myn niet baate,
Princes weest maer getrouw,
Wagt maer tot dat myn Vrouw,
De droeve Dood zal gaen bezuuren,
Dan zal ik voor altyd,
Ja tot in eeuwigheid,
Altyd in vreugde zyn en nimmer treuren.
De Prins die is te vreen,
Hy heeft de slag nu al gewonnen:
Mie Mie gaat met hem heen,
en rouwt niet wat zy heeft begonnen:
Princes weest niet ontsteld,
Doet my dog geen geweld,
‘k Omhels u met een groot verlangen,
Nu is myn Hert gerust,
Hy heeft Mie Mie gekust,
en met veel vriendelykheid ontfangen.
|
|