De nieuwe vermaakelyke snuyf-doos, zynde versiert met veelderley zoort van aardige en aangenaame gezangen

[p. 51]

Een Minne-klagt, of Samenspraak tusschen een Jongman en een Jonge Dogter.

Stem: O daar de zilv’re Waterstroom.

Jongman.

Myn alderzoetste Engelin,

Ik doe u mijn beklag:
Ik werd gedreven door de Min,
Gestadig dag en nagt.

Aanziet met vlyt mijn trouwigheid,

Die ik u hier betoon:
Want door de heele weereld wyd,
Spand gy alleen de kroon.

[p. 52]

 

Dogter.

 

Jongman u klagen is om niet,

 

Ik wil niet zijn getrouwd,

 

Ik ben een Jonge dogter ziet,

 

Van zestien Jaren oud.

 

En of gy staet op strael en praet,

 

En houd met mijn de spot,

 

Het is tyd dat gy slapen gaet

 

Mijn deurtje moet in ‘t slot.

 

Jongman.

 

Princesse blyft een weinig staen,

 

Ik schenk aan u mijn trouw,

 

Ik zweer u by Sterre, Zon en Maan

 

Ik kies u voor myn Vrouw.

 

En als gy my nu laet in ly,

 

Dan wensch ik om de dood,

 

Daerom zoet Lief gelooft my vry,

 

De liefde is zoo groot.

 

Dogter.

 

Jongman zeg my dog eens waarom,

 

Dat gy my zoo bemind,

 

Daer is zoo menig schoone blom,

 

Ik ben nog maer een kind.

 

Neemt uwe lust, laet my met rust,

 

Gaet na een ligter trant,

 

Daer gy u Minnebrand mee blust,

 

Steek vry u schuit van kant.

 

Jongman.

 

Schoon Izabel u goud geel hair,

 

Staet in mijn hert ge-eynd,

 

U oogen zoo helder klaar,

 

Gelyk een Zon die schynd.

[p. 53]

 

U siere gang en zoet gezang,

 

Is voor my medecyn,

 

Daerom zoet Lief gelooft my vry,

 

Liefde is groote pijn.

 

Dogter.

 

Een Jongman spreekt veel woorden zoet,

 

Maer het is meest daarom,

 

Dat hy zyn Minnelust voldoet,

 

En plukt de Maegdeblom.

 

Dat het een Maegt daer na beklaegt,

 

Daer zijn ‘er al zoo veel,

 

Een knegje daar zijn roem gy draegd,

 

De bloem is van haar steel.

 

Jongman.

 

Dat is waar mijn uitverkore Lam,

 

Maer ik en ben zoo niet,

 

Maekt u daerom op my niet gram,

 

Ik wensch u geen verdriet.

 

Ontfangt van my de hand op trouw,

 

Door zuivere kuisheid,

 

Mijn hert en bloed dat schenk ik jouw,

 

Tot dat de dood ons scheid.

 

Dogter.

 

Jongman u droefheid is ge-end,

 

Ik zie u trouwigheid,

 

Nu heb ik regt de grond gekend,

 

Van u standvastigheyt.

 

Voor al u smert hebt gy mijn hert,

 

Van liefde zoo doorwond,

 

En myn bewogen dat ik werd,

 

U vrouw door ‘t Egt verbond.