De nieuwe vermaakelyke snuyf-doos, zynde versiert met veelderley zoort van aardige en aangenaame gezangen


Een zoete Vryagie tusschen een Jonker en een Harderin.
Voys: De Nieuwe Minnewet. Weest overschoon Harderin gegroet, Liefste die ‘er onstelt myn Bloed, Mogt ik ‘er myn liefde doen blyken, Aan u myn schoon Godin, Gy zou ‘er het vonnis stryken, Dat ik ‘er geen ander bemin. De Jonkmans zyn altyd gewoon, Te spreeken met vleyende woorde schoon, Een Dogter moet dat niet agten, Al de Jongmans vals gevly, Want al haar Minneklagten, Zyn meest bedriegery.
[pagina 21]
Schoon Lief meent gy dat ik u vly, Om u te brenge al in de ley, Ik hoop ik zal ‘er u trouwen, Myn hoop myn troost en al, Ik zal maken van u mijn Vrouwe, Hier op het Aardsche Dal. Verlaat u Harder Lief gaat met my, Ik zal ‘er u kleeden in het zy, Een Kroontje zult gy draagen, Van fyn Dukaate Gout, En ryden in een Koetswaagen, Schoon Lief verlaat het Wout. Neen myn Harder verlaat ik niet, Al voor de Kroon die gy my biet, Een Kroontje van groene Blaaren, Met Bloempjes gepaleert, Die stel ik op myne Haaren, Voor een Harder die my flatteert. Lief laat u Harder wilt met mijn gaan, En blyft by my wilt u beraan, In een Paleys zult gy woonen, Met Kameren fris bezet, Ik zal u vriendschap toonen, Myn overschoon Bruynet. Ik woon veel liever in myn Kooy, Al in een Huys gedekt met Strooy, den Huysman ziet men vlugten, Zyn Huys word afgebrand, Dan zult gy moeten zugten, En gaan doolen agter ‘t Land.